คำแนะนำ
เนื้อหาต่อไปนี้มิได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใดๆ อีกทั้งเนื้อหายังมีความรุนแรงและพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์ ควรใช้วิพิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ
“อ่า~~เหนื่อยจังงงง”
ผมยืดเส้นยืดสายก่อนจะออกจากห้องเรียนไปในช่วงเย็นท่ามกลางแสงอาทิตย์อ่อนๆ
“รัสเซีย ไปหาไรกินด้วยกันมั้ย”
“ไม่อ่ะเม งานฉันเยอะมากกก”
America : โครงงานเดี่ยวใช่มั้ย ห้องฉันก็ทำเหมือนกัน
Russia : ใช่ และนายทำเสร็จแล้วสินะ
America : ใช่ ส่งครั้งเดียวเสร็จและจบ
Russia : ของฉันคือแก้หลายรอบมาก ฉันจนปัญญามากแล้วล่ะ
America : เค เดี๋ยวฉันกลับบ้านก่อนนะ
Russia : บาย เม
“บ้านมืดจัง....พี่น่ากลับค่ำแน่ๆ ”
ผมเปิดไฟที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับขึ้นไปบนห้องของตนเอง
จนเมื่อเปิดประตูเข้าไป
สภาพห้องดูรกและสกปรกเหลือเกิน
“ลมพัดหรือโจรขึ้นบ้านกันแน่ หึ้ม~~~”
ระหว่างที่ผมจัดของ ผมได้ยินเสียงเท้าเดินมาจากนอกห้อง
จนกระทั่งเสียงนั่นมันหยุดอยู่ที่หลังของผม
“ถ้าพี่กลับมาแล้วเดี๋ยวผมออกไปทำกับข้าวก่อนนะ”
เมื่อผมหันหลังกลับไป ภาพสุดท้ายก่อนภาพตัด คือร่างของพี่ชายที่ใช้ไม้ฟาดไปที่หัวของผม
“Mmm....Hmm!!!”
ดวงตาเบิกกว้างและหันไปมองรอบๆ บริเวณ
ดูเหมือนว่าผมถูกล็อคขาและถูกมัดมือไขว้หลัง
สถานการณ์ในตอนนี้ผมไม่เข้าใจและไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไรหรือเกิดอะไรขึ้น
ภายในห้องดูสกปรกแต่การจัดวางของในห้องดูเป็นระเบียบ
แสงจากที่ส่องจากหน้าต่างข้างบน ก็พอให้ผมรู้ได้ทันทีว่าผมอยู่ในห้องใต้ดิน
จนกระทั่ง
“ตื่นแล้วหรอน้องรัก~~~”
รอยยิ้มนั่นมันน่าขนลุกเหลือเกิน
ร่างสีแดงอย่างพี่ชายผมชื่อ โซเวียต ค่อยๆ เข้าใกล้เข้ามา
ถึงแม้ว่าผมจะพอขยับตัวได้บ้าง แต่ก็แค่ท่อนบนเท่านั้น
สิ่งที่เขาทำกับผมในตอนนี้ คือลูบไล้และซอกไซร้ตัวผมพร้อมกับเสียงพึมพำด้วยรอยยิ้ม
ผมพยายามใช้เสียงอู้อี้พร้อมขยับตัวแรงๆ ไปมาเพื่อไม่ให้พี่ทำกับผมแบบนี้ แต่เหมือนกับว่าเขายิ่งชอบไปกันใหญ่
“ไม่ต้องกลัวพี่หรอกนะ พี่รักหนูนะรัสเซีย”
ทันใดนั้น สีหน้าจากเดิมที่ยิ้มแย้มก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าที่ไม่พอใจและดูน่ากลัวกว่าปกติ
“หนูจะทิ้งพี่ไปหรอ? ไม่มีวัน!!! น้องจะต้องเป็นของพี่เท่านั้น!!!”
หลังมือขวาของเขาเขวี้ยงใส่หน้าผมจนน้ำตาไหลออกมา ก่อนที่เขาจะเปิดปากผม
“พี่ทำแบบนี้ทำไม....ผมกลัวแล้ว.....”
“รัสเซีย~~~ น้องเป็นของพี่และจะต้องเป็นของพี่เท่านั้น พี่รักหนูนะ~~”
ตัวผมสั่นและพยายามตั้งสติกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าให้ได้มากที่สุด
“มันเกิดอะไรขึ้นหรอ....เล่าให้ผมฟังได้มั้ย”
แต่ไม่ว่าผมจะถามเขาด้วยคำถามใดๆ ที่ผมสงสัยในตอนนี้
แต่พี่ชายผมก็พูดแต่คำเดิมๆ ซ้ำๆ
“ใครที่คิดจะแย่งรัสเซียและแตะตัวมันเพียงปลายขน มันจะต้องตายเท่านั้น”
“พี่...ผมน้องพี่นะ พี่อย่าคิดอะไรเกินนี้เลย มันไม่ดีนะพี่”
“แต่ถ้าหนูดื้อและนอกใจพี่เมื่อไหร่ พี่จะลงโทษหนูให้หลาบจำจนถึงวันตาย ไม่ว่าน้องจะอยู่ที่ไหน น้องก็หนีพี่ไม่พ้นและน้องจะต้องเป็นของพี่เสมอ เพราะฉะนั้น คนเดียวที่พี่รักและหวงแหนที่สุด คือหนูไงรัสเซียคนสวย~~”
เสียงสะอื้นแห่งความหวาดกลัวดังขึ้นท่ามกลางรอยยิ้มที่น่าขนลุก
เมื่อผมขอร้องให้เขาปล่อยผมออกไป เขากลับออกไปจากตรงนี้พร้อมกับปิดประตูและล็อกขังผมไว้
“พี่...ขอร้องปล่อยผมออกไป....ขอร้องล่ะ....อย่าทำกับผมแบบนี้เลย......ผมกลัวแล้ว....”
Guest
