จะรักก็รัก จะกั๊กทำไม

จะรักก็รัก จะกั๊กทำไม 

“นายเอาเศษเหล็กนี่นะมารับฉันหรือ”ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งกวาดสายตามองไปยังรถกระบะสีฟ้าคันเก่า แถมเป็นรถตอนเดียวด้านหลังมีแต่เศษดินเศษฟาง ไม่ได้เข้ากับชุดและกระเป๋าแบรนด์เนมของเขาเลย 

“ครับ หรือคุณจะไม่ไป”คนในรถย้อนถามเสียงเรียบอย่างไม่แสดงอารมณ์  

“ฉันไม่มีทางนั่งไอ้รถโกโรโกโสนี่ ไปเด็ดขาด”เขายืนกรานเสียงแข็ง  

“งั้นก็ตามใจ ผมไปล่ะ”มือเล็กทำท่าเข้าเกียร์ไม่สนใจอีกฝ่าย(ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปสิ) 

“คุณปู่ต้องรู้เรื่องนี้”เขาขู่อีกคนเสียงแข็ง เมื่อหนุ่มหน้ามนคนหน้าหวานในรถไม่ยอมเกรงกลัวอำนาจของตน 

“แน่นอนครับ ผมโทรแจ้งท่านแล้ว”ดวงตากลมโตตวัดมองเขาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะเหยียบคันเร่ง 

“เดี๋ยว เฮ้ เดี๋ยวนาย อย่าเพิ่งไป”ร่างสูงวิ่งมาเกาะประตูคนขับเคาะกระจกเสียงดังจนรถต้องหยุด 

“ลงมายกกระเป๋าให้ฉันด้วย”ไม่วายเต๊ะท่า ไม่ยอมหลุดมาดไฮโซหนุ่ม 

“ผมรับเงินจากคุณท่านเพื่อมาดูแลไร่ ไม่ได้มาเป็นขี้ข้าคุณ ถ้าไม่ได้เป็นอัมพาตเชิญยกเองครับ”อีกคนเริ่มอารมณ์บูดเพราะเขาเสียเวลากับชายหนุ่มมามากพอแล้ว 

“ไอ้”ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยด่าแต่ทว่า 

บรื้น บรื้น เท้าเรียวเหยียบคันเร่งขู่เสียก่อน 

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้บ้านนอก”เขาบ่นกระปอดกระแปดจำต้องโยนกระเป๋าสุดหรูขึ้นรถด้วยความไม่เต็มใจ 

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเป็นนักเขียนมือสมัครเล่น และก็เป็นนิยายวายเรื่องแรกที่คิดจะแต่งเพราะชื่นชมในผลงานของน้องๆซีรีย์วายคู่หนึ่ง 

จึงเก็บน้องๆมาเป็นแรงบันดาลใจ ไม่ว่าจะเป็นชื่อ สถานที่ ล้วนมาจากจินตนาการของผู้แต่ง ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ด้วยเน้อ 

ฝากเม้น ติดตาม เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วนนะคะ