"เธอเข้ามาทำอะไรที่นี่" เธอเป็นคนแรกที่กล้าเข้ามาถึงในห้องนอนของเขา
"คุณไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ แต่ตอนนี้คุณต้องลุกขึ้นไปนอนที่เตียงก่อนนะคะเพราะน้ำคงแบกคุณไม่ไหวหรอกค่ะ" เธอบอกพร้อมกับพยุงให้เขาลุกไปนอนที่เตียงเพราะถ้าเขาไม่ให้ความร่วมมือเธอคงไม่มีความสามารถพาเขาไปได้แน่นอน เขาทำตามเธอบอกอย่างว่าง่ายแต่ก็เล่นเอาหอบเลยทีเดียว
"เดี๋ยวน้ำไปเรียกป้าน้อยให้นะคะ" เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงนึกถึงป้าน้อยเป็นคนแรกเพราะตอนเธอไม่สบายก็ได้ป้าน้อยคอยดูแล เธอเองก็ไม่เคยจะมาดูแลใครแบบนี้เพราะอยู่คนเดียวมาตลอด
"ไม่ต้อง ฉันไม่เป็นอะไรมาก" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแทบไม่มีเรี่ยวแรง
"ไม่เป็นอะไรมาก แต่ป่วยจนลุกไม่ไหวเนี่ยนะคะคุณไปพูดหลอกเด็กเถอะค่ะ" เมื่อเห็นเธอกำลังจะเดินออกไปเขาจึงรีบคว้ามือเล็กเอาไว้ทำให้รุจิราชะงักทันทีแล้วหันมองที่มือเขาที่กำลังกุมมือเธอเอาไว้เห็นดังนั้นเขาจึงรีบปล่อยโดยทันที
"ทำไมถึงไม่อยากให้น้ำบอกใคร ถ้าอย่างนั้นก็ไปหาหมอค่ะ" เธอตั้งคำถาม เพราะเหมือนเขาจะไม่อยากให้ใครรู้
"......." เขาได้แต่ส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง
"แล้วจะทำยังไงหาหมอก็ไม่ไปจะเรียกป้าน้อยมาดูก็ไม่ได้หรือว่าคุณกลัวเข็มคะ" หญิงสาวปรายตามองเขาอย่างจับผิดร่างกายออกจะแข็งแกร่งแต่กลัวเข็ม
"...........ไม่ใช่อย่างนั้น แค่กินยาแล้วนอนพักก็พอแล้ว" เขารีบหลบสายตาหวาน น้ำเสียงที่เปล่งออกมาแหบพร่า
"โอเค ไม่ให้บอกใคร ไม่ไปหาหมอคนอะไรดื้อจัง" บ่นให้เขาพร้อมกับเดินไปหาผ้าขนหนูผืนเล็กชุบน้ำเช็ดตัวเพื่อคลายความร้อนภายในตัวออก จากนั้นเธอก็ได้ลงมือทำข้าวต้มให้เขาได้รองท้องก่อนกินยาแล้วจึงเช็ดตัวอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้เขาได้พักผ่อน
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะมีแค่10ตอน
ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนนะคะไม่ได้อ้างอิงถึงสถานที่และบุคคลใดทั้งสิ้น อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ ฝากติดตามและฝากเป็นกำลังใจให้นักเขียนหน้าใหม่ตัวน้อยๆคนนี้ด้วยนะคะ
Guest
