เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น เธอจึงกดรับสาย
“ฮัลโหลค่ะ”
“คุณรินรดาใช่ไหมครับ พ่อของคุณติดหนี้เราสองแสนห้าหมื่นบาทเขาอยากให้คุณเป็นคนจ่ายหนี้นี้”
“อะไรนะคะ!แล้วพ่อฉันไปติดหนี้ตอนไหน “
“เมื่อไม่นานมานี้ ถ้าไม่จ่ายเราจะยึดของมีค่าของคุณให้หมด เราให้เวลาหนึ่งอาทิตย์ ถ้าหามาจ่ายไม่ได้ก็เตรียมตัวได้เลย..”
สิ้นเสียงปลายสายก็กดตัดทันที รินรดาอึ้งไปซักพักโดยที่ไม่สนใจว่าคู่สนทนาวางสายไปนานแล้ว เธอยืนอึ้งอยู่สักพัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอสะดุ้งตกใจแล้วกดรับสายอีกครั้ง
“ฮะ..ฮัลโหล”
“สวัสดีคุณเพทาย เมื่อไรคคุณจะจ่ายหนี้เรานี่ก็สามเดือนแล้วนะ”
เธอก็ต้องอึ้งอีกครั้ง รีบวางสายทันที นี่พ่อของเธอไปติดหนี้อะไรตั้งมากมายถึงได้มีคนโทรตามทวงหนี้เธอตั้งมากมายขนาดนี้ เธอจึงรีบกดโทรหาพ่อของเธอทันทีแต่ทว่าพ่อของเธอนั้นได้ปิดเครื่องหนีไปเสียแล้ว
“พ่อไปอยู่ไหนเนี่ย..”
ปัง!!
"กรี๊ด....."
Guest
