ข้าก็เป็นมารดา(ตัวร้าย)เช่นนี้

เชฟหนุ่มฉายาครัวเถื่อนโคตรมาเฟีย 

ทะลุมิติมารับบทมารดาเลี้ยงแสนดี(แตก) 

พร้อมฟูมฟักห้าก้อนซาลาเปา 

เฮ้อ ศึกนอกจวนที่หนักหนา 

ยังไม่เท่าศึกในจวนซึ่งอีรุงตุงนัง 

รวมถึงการรับมือลาโง่ สามีปีศาจผู้เป็นจอมเผด็จการ 

******************** 

“บัดซบ! ข้าจะควักลูกตาท่าน!”  

       “กล้าทำหรือ!” แน่นอนอีกฝ่ายเห็นเป็นเรื่องขบขัน น้ำเสียงยังยั่วล้ออย่างน่าหมั่นไส้  

       “ฮึ กล้าสิ และลิ้นน่าขยะแขยงข้าก็จะตัดทิ้ง... สองมือหนาและหยาบใหญ่โตนั่น ข้าก็จะไม่เหลือ!”         

       เจี้ยนหลิวเกิงชอบเวลาที่คนตัวเล็กกว่าโมโห มันทำให้เขาอยากจะจัดการอีกฝ่ายให้สยบอยู่แทบเท้าโดยไว น่าฟัด และดูเหมือนแมวน้อยที่กำลังจะแผลงฤทธ์ “แล้วอาชาศึกอันใหญ่โตของข้านี่เล่า... ฮูหยินจะจัดการมันด้วยวิธีใด คงไม่พ้นปากเจ้า แล้วก็ส่วนคับแน่น ที่ส่งกลิ่นหวานจัดออกมาสินะ”  

       เนี่ยเจ๋อซินอยากจะแผดเสียงให้ดัง แต่ยามนั้น เขาคิดว่าการปกป้องศักดิ์ของตนย่อมสำคัญกว่า ด้วยดวงตาคมกริบของอีกฝ่าย คล้ายจะมีลำแสงร้อนลวกเรือนกาย โดยเฉพาะจุดหวามใจอันแสนหวงแหนของเขา 

       “ฮึ การได้เชยชมความงามฮูหยินยามที่เจ้าเติบโตเต็มวัย ช่างน่ารัญจวน หน้าอกนุ่มนิ่ม ยอดถันเป็นสีชมพู เอวคอด และส่วนรัดแน่นที่เบียดชิดอย่างเย้ายั่ว สำหรับข้าคงหาสิ่งใดงดงามเท่านี้ไม่ได้อีกแล้ว”  

       คนตัวโตกำลังเพ้อ ท่าทางหื่นราวกับโจรบ้ากาม  

       “ท่านก็เป็นบุรุษเช่นกัน เหตุใด ถึงไม่หัดดูของตนให้ครบทุกซอกทุกมุมเล่า อีกอย่างก้นท่านก็มี หาลิงค์ไม้สักอันเสียบเข้าไปลึกๆ เดี๋ยวคงหลั่งออกมาจนหมดแรง!”