ผมเกิดใหม่แล้วมีระบบโชคดีละ!

‘เจ็บ’ 

ตอนนี้ร่างกายของเขามันเจ็บไปหมด เขาจำได้ว่ากำลังเดินกลับห้องพักอยู่ดีๆก็มีรถวิ่งมาชนเขาจนกระเด็นมาอยู่ตรงนี้ นั้นใครที่ลงมาจากรถเขาจะมาช่วยผมเหรอ “เวหา” เป็นเขาที่ขับรถมาชนเองเหรอ ทำไมละ?

“หึ ฉันบอกให้แกยกสมบัติมาให้ดีๆไม่ชอบแกรนหาที่เองช่วยไม่ได้ ถ้าแกตายแล้วสมบัติที่คุณย่ายกให้แกก็จะต้องเป็นของครอบครัวฉัน” เวหาเอ่ยออกมาต่อหน้าร่างของ “ต้นกล้า” ที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่

“ยังไงแกก็ลำบากอยู่แล้วก็ตายๆไปซะเถอะเดี๋ยวฉันกับพ่อแม่จะอยู่ใช้สมบัติของแกเอง แกสบายมาทั้งชีวิตพึ่งมาลำบากได้ไม่นานก็อยู่แบบลำบากต่อไปก็ดีอยู่แล้วจะมาอยากเอาสมบัติของคุณย่าไปอีกทำไม ตายตามพ่อแม่ของแกไปเถอะนะน้องรัก”

ต้นกล้าได้แต่นอนจมกองเลือดฟังที่เวหาพูด สติเขากำลังจะดับอยู่แล้วตอนนี้เขาได้แต่นึกถึงอดีตในตอนที่เขายังมีพร้อมทั้งฐานะและครอบครัว พอพ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปพวกญาติๆก็เข้ามาดูแลเขารวมถึงกิจการของพ่อแม่ที่ทิ้งไว้ให้ ด้วยความที่เขาไม่รู้เรื่องและเห็นว่าเป็นญาติกันเลยไว้ใจแต่สุดท้ายเมื่อเขาโตแล้วสมบัติที่พ่อแม่เหลือไว้ให้ก็กลายไปเป็นของคนอื่นเสียแล้ว เขาพยายามออกมาทำงานอย่างหนักอาจไม่สบายแบบเดิมแต่เขาก็ตั้งใจทำงานส่งตัวเองเรียนจนจบแต่เมื่อเดือนก่อนคุณย่าเสียชีวิตลงแล้วยกสมบัติให้กับเขาทำให้ญาติๆไม่พอใจที่เขาได้เยอะกว่าคนอื่น ไม่คิดเลยว่าเขาจะต้องมาตายตอนที่ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นแบบนี้

หลังจากเวหาขับรถออกไปได้ไม่นาน ในขณะที่สติของต้นกล้ากำลังจะดับลงได้มีรถยนต์คันหนึ่งขับมาจอดที่ตรงที่ต้นกล้านอนจมกองเลือดอยู่ คนบนรถคันนั้นลงมาจากรถแล้วคุกเข่าต่อหน้าต้นกล้าที่กำลังจะสิ้นชีวิต

“ต้นกล้า! ต้นกล้าทนเอาไว้ก่อนนะพี่จะพาต้นกล้าไปหาหมอเดี๋ยวนี้แหละ” ผู้ชายคนนั้นลงมาอุ้มต้นกล้าเพื่อที่จะพาไปโรงพยาบาล แต่ไม่ทันการเสียแล้วเพราะตอนนี้ต้นกล้าได้หยุดหายใจไปแล้วตอนนี้

‘ถ้าผมเชื่อใจคุณตั้งแต่แรก ชีวิตผมคงไม่ต้องมาพบเจอเรื่องแบบนี้’

‘ถ้าตอนนั้นผมยอมรับความช่วยเหลือจากคุณตั้งแต่แรก ชีวิตผมก็คงไม่ต้องเป็นแบบนี้’

‘ถ้ากลับไปได้ ผมสัญญาว่าผมจะยอมรับความหวังดีของคุณ รวมถึง “หัวใจ” ของคุณที่มอบให้ผมในตอนนั้นด้วย”