โฮมขวัญเจ้า

ค่ำคืนนี้กลับไม่เหมือนคืนที่ผ่านมา ณ มุมหนึ่งของห้องเป็นที่มุมอับแสง หากเพ่งมองดีๆจะเห็นเป็นร่างของใครบางคนยืนอยู่ตรงนั้น ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งนุ่มห่มเพียงกระโจมอกกับผ้าซิ่นเก่าๆ ผมเผ้ายาวเฟื้อนรุงรังไม่เป็นทรง ใบหน้าที่เคยสวยตอนนี้ดูแทบไม่ได้ ปากแสยะยิ้มกว้างยาวเป็นรอยฉีกไปจนถึงติ่งหู เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลจากการเฆี่ยนตี ที่กลางอกมีรอยเลือดและแผลถูกแทง ผิวหนังหลุดลุ่ยจนเห็นเลือดและเนื้อแดงก่ำข้างใจแลดูน่าสะอิดสะเอียน ข้อเท้าสองข้างมีรอยผูกมัดแน่นจนเป็นแผลกินลึกถึงกระดูก บรรยากาศรอบตัวหนังอึ้งไปด้วยความเคียดแค้น ดวงตาช้ำเลือดมีเส้นเลือดสีแดงช้ำอยู่ในลูกตา ฉายแววอาฆาตมาดร้าย จ้องไปยังคนที่นอนอยู่บนเตียงนอน

‘ อีมาลา อีน้องทรยศ ซาดนี้มึงกะอย่าหวังว่าสิได้ตายดี’

_________________________________________________________________

ยามเมื่อตะเว็นลอบลับลงป่าแซง ยามเมื่อแลงตะเว็นแดงลับลงป่าไม้ 

ขวัญเจ้าไปอยู่ใต้ทีปไท้ทางใด๋ ให้คืนมาไวไวเทียบคิงอย่าซ้า 

ขวัญเจ้าไปทางโคกอยู่ดงซ่นป่า 

ขวัญเจ้าไปทางนาแซมหญ้าแกมข้าว 

ขวัญเจ้าอยู่นำเหง้าไม้ใหญ่ไพรหนา 

กะให้คืนมาสามื้อนี้วันนี้ 

บัดนี้...สิได้ป่าวฮ้องเอิ้นว่า ว่ามาเด้อขวัญเอย..... 

(เพลง แห่ฮ้อมโฮมขวัญ Cr.มหาวิทยาลัยมหาสารคาม) 

 ________________________________________________________________ 

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถานที่ การดำเนินเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเรื่องเป็นเพียงสิ่งสมมติเท่านั้นไม่มีอยู่จริง มีการเอ่ยถึงการประกอบพิธีกรรม ความเชื่อ ไสยศาสตร์ และวิญญาณ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

อนึ่ง นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายกึ่งสยองขวัญ การอัพนิยายจะดองไม่ดองอยู่ที่ว่าสมองช่วงนั้นจะตันหรือมีธุระมาแทรกหรือไม่ค่ะ ส่วนเนื้อหาตอนตั้งแต่ต้นจนจบคิดไว้คร่าวๆ ว่าจะลองแต่งสั้นๆ สักประมาณ 30-35 ตอนไม่เกินนี้ (เพราะขี้เกียจ) แต่ยังไงก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะมีคนหลงเข้ามาอ่านแล้วถูกใจนะคะ ฝากเป็นกำลังใจไรท์ด้วยนะคะ

Tag: #โฮมขวัญเจ้า