คำโปรย
สายลมพัดผ่าน บานหน้าต่างเปิดกว้าง ผ้าม่านพริ้วไหว แสงสีทองที่สาดส่องค่อยๆลับหายเหลือเพียงแสงแห่งความมืดมิดที่คลืบคลานเข้ามาภายใต้จันทร์เสี้ยว บ่งบอกถึงช่วงเวลาแห่งการเริ่มต้นของนักเรียนไนท์คลาส ณ ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าภายในโรงเรียนสำหรับแวมไพร์แห่งหนึ่ง ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นเช่นเคย มีเพียงเสียงแอร์ที่ดังบ่งบอกถึงความเงียบเฉียบภายในสถานที่แห่งนั้น จนกระทั่งสามารถได้ยินเสียงหายใจถี่ถ้วน สอดประสานระหว่าง “ลาฟาเอล” กับ “ลาเฟียร์” กังวานกึกก้อง เกิดเสียงแห่งความซาบซ่านที่เมื่อได้ฟังแล้วไม่อาจห้ามให้ผีเสื้อในท้องโบยบิน ถึงแม้ทั้งคู่จะเป็น “พี่น้อง” สายเลือดเดียวกันก็ไม่มีสิ่งใดที่จะสามารถสกัดกั้นพวกแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์อย่างพวกเขาทั้งสองไว้ได้
แนะนำตัวละคร
ไม่มีผู้ใดอาจหาญสบตาเขาคนนั้นมิฉะนั้นจะถูกตรึงไว้ด้วยนัยตาสะท้อนสีแดงทมิฬกระทั่งมิอาจถอนกลับ ใบหน้าสมบูรณ์แบบได้รูป หาเปรียบได้ดั่งสรวงสวรรค์มิอาจสรรสร้างประติมากรรมชั้นเลิศชิ้นโปรด ผู้มีอำนาจแผดเผาสรรพสิ่ง โองอาจราวกับผืนทรายที่คอยโอบอุ่ม ซึบซับคลื่นทะเลไม่อาจแยกจาก สายเลือดบริสุทธิ์ที่หาได้ยากยิ่ง นายเหนือหัวของเหล่าแวมไพร์ “ลาฟาเอล”
แววตาที่แสนซื่อตรงสีกุหลาบฉาน ฉายแสงนุ่มนวลชวนให้หลงใหล ยามสายลมพริ้วไหวเส้นผมปลิวเรียงสลวยเรียวยาว เงางามดั่งทะเลสาบกลางมหาสมุทรในยามราตรีอันมืดมิด ผู้ใดเผลอไผลมิอาจครอบครองความงามอันเป็นนิรันดร์ของเธอ “ลาเฟียร์” แวมไพร์สายเลือดบริสุทธิ์
Guest
