บทนำ
หญิงสาวได้แต่นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องร้องไห้สะอึกสะอื้น
“จะร้องไห้อะไรกันนักกันหนาฉันแค่เอาเธอมาบำเรอไม่ได้จะเอามาฆ่าซะหน่อย”
“อึก ปล่อยหนูไปเถอะนะคะหนูกลัวแล้ว”มาวินจองมองใบหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้น้ำตาอาบแก้มนวลทั้งสองใจหนึ่งก็นึกอยากสงสารแต่ใจหนึ่งก็ต้องทำตามที่ตกลงขึ้นผู้ขึ้นชื่อว่าบิดา
“หึ จะให้ฉันปล่อยเธอไปได้ยังไงก็พ่อของเธอเป็นคนเสนอให้ฉันเอง”
สองมือพนมไหว้อ้อนวอนอีกฝ่ายเผื่อเขาจะได้เห็นใจแล้วยอมปล่อยเธอไป ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่”ปล่อยหนูไปเถอะนะคะพ่อของหนูติดหนี้คุณกี่บาท เดี๋ยวหนูจะไปหางานทำเพื่อมาใช้หนี้แทนพ่อหนูเอง”
“หึ ชาตินี้ทั้งชาติเธอก็คงหาเงินมาใช้หนี่ฉันไม่หมดหรอก”ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเมื่อรู้ว่ายังไงอีกฝ่ายก็หาเงินมาคืนเขาไม่ได้หรอก ทว่าถ้าอีกฝ่ายยอมมาเป็นของเขาแต่โดยดีเมื่อเขาเบื่อเธอเมื่อไหร่เมื่อนั้นเธอจะพ้นหนี้สิ้นทั้งหมดที่ผู้เป็นบิดาก่อไว้ทันที
เมื่อหญิงสาวได้ฟังที่ชายหนุ่มพูดเธอถึงกับปล่อยโฮออกมาอีกรอบทุกอย่างที่เธอวาดฝันไว้มันได้พังลงแล้ว เธอสัญญากับตัวเองไว้ว่าเธอจะเก็บความบริสุทธิ์นี้ไว้ให้กับคนที่เธอรักและรักเธอ คนที่สามารถดูแลเธอได้ไปตลอดชีวิต แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวังไว้เลยสักนิด
“ไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวฉันขอเช็คของหน่อยว่าดีจริงอย่างที่พ่อเธอพูดมั้ย”ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากออกมาก่อนที่เขาจะเดินไปรอเธอที่เตียงนอน
หญิงสาวหมดหนทางจะหนีจึงต้องจำยอมเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายแต่โดยดี’ทำไมพ่อต้องทำกับหนูแบบนี้ พ่อเคยรักหนูบ้างมั้ย”นิ้วยาวของหญิงสาวค่อยๆ เช็ดน้ำตาของตนเองที่ตอนนี้ไหลออกมาไม่ยอมหยุดสักที
30นาทีผ่านไป
หญิงสาวเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูแค่ตัวเดียวเผยให้เห็นผิวกายของเธอที่ขาวผ่องเหมือนนางในวรรณคดี ชายหนุ่มได้แต่มองตาไม่กระพริบด้วยสายตาที่พร้อมจะเขมือบเหยื่ออย่างหิวโหย
“พร้อมให้ฉันเช็คของหรือยังจ๊ะ สาวน้อย”
Guest
