เรื่องนี้เป็นภาคจบของซีรี่ย์รักร้อนค่ะ
รักร้อนเพลิงริษยา
รักร้อนเพลิงปรารถนา
รักร้อนเพลิงเสน่หา
รักร้อนเพลิงพิศวาส
และ รักร้อนเพลิงพยาบาท
ความพยาบาทของเธอ ทำให้ทุกคนต่างสะพรึงกลัว
ยกเว้นเขา...รัฐรวินทร์
ที่จะใช้ความรักทั้งหมดสลายความพยาบาทในใจเกวลิน
เขาคือทายาทตระกูลอัครธนากุล ตระกูลมหาเศรษฐีของเมืองไทย
เธอคือหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาที่ไร้พิษสง แต่ก็ไม่ใช่ว่า เป็นลูกไก่ในกำมือ
“เพี้ยะ!” ฝ่ามือเล็กฝาดลงไปบนแก้มรัฐรวินทร์เต็มแรง จนเกิดรอยฝ่ามือบนผิวแก้มเขา
“เธอกล้าตบหน้าฉันเหรอ” เขาถามเสียงเข้ม แววตาลุกโชนด้วยความโกรธ
“ก็ใช่น่ะสิ ก็คุณอยากปากหมาทำไม แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” เกวลินตอบด้วยทีท่าไม่เกรงกลัว ทว่าความเป็นจริงนั้นไม่ใช่ ในใจเต้นรัวจากความกลัวชายตรงหน้าที่อาจบีบคอเธอตายได้
“สองครั้งแล้วนะ สองครั้งแล้วที่เธอตบหน้าฉัน เธอจำไม่ได้หรือว่า เธอตบหน้าฉันครั้งแรก เธอต้องเจอกับอะไรบ้าง เธอคงอยากจะกระอักเป็นครั้งที่สองใช่ไหม” เขาถามเสียงเหี้ยม แววตาไร้ซึ่งความปราณี
“แค่นี้ฉันก็กระอักเลือดมากพอแล้ว จะโดนอีกสักหน่อยคงไม่เป็นไร อีกอย่างคนอย่างคุณ มันก็หน้าตัวเมียอยู่แล้ว รังแกคนไม่มีทางสู้ เอาสิ เอาเลย ตบฉันเลย แตะฉันก็ได้ หรือว่าจะถีบฉัน ฉันก็ยินดี ฉันจะไม่ร้องขอชีวิตจากคุณ แต่ฉันจะจำทุกอย่างที่คุณทำกับฉัน แล้ววันหนึ่งฉันจะเอาคืนคุณอย่างสาสม”
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เกวลินพูดโดยปราศจากความเกรงกลัวรัฐรวินทร์ ชายหนุ่มที่กุมชีวิตตนกับครอบครัวไว้ในอุ้งมือ อุ้งมือของคนที่ไม่เคยให้คำว่า เมตตาปราณีกับตน
รัฐรวินทร์ (วิน)
ชายหนุ่มเอาแต่ใจ เสียเงินไม่ว่าแต่อย่าเสียหน้าเป็นพอ
แต่เมื่อเขาถูกหญิงสาวพนักงานในร้านอาหารตบหน้าท่ามกลางสายตาใครหลายคนในร้าน เทพบุตรจึงกลายเป็นซาตานร้าย ตามล่ามือเรียวนุ่มที่ประทับฝ่ามือและความแค้นไว้บนแก้มของตน ด้วยสารพัดวิธีที่จะทำให้เธอ ย้ายร่างมาอยู่บนเตียงของเขา และเปลี่ยนสถานะเป็นนางบำเรอ
เกวลิน (หลิน)
หญิงสาวชาวบ้านธรรมดา ไม่มีพิษสง มีแต่ความดี ความกตัญญูรู้คุณ เหตุการณ์ที่ไม่ได้ตั้งใจในวันนั้น ส่งผลให้เธอได้รับความเจ็บปวดจากรัฐรวินทร์ เป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจชะล้างในจิตใจได้ และในวันหนึ่ง วันที่เธอต้องสูญเสียลูกในท้องไป ความพยาบาทห่าใหญ่พุ่งใส่ใจเธอ เธอสาบานกับตัวเองว่า จะต้องทำให้รัฐรวินทร์ พบกับความย่อยยับให้จงได้
Guest
