หัวใจข้าพร่ำรักเพียงนาง

ฟ่งหว่านอวี้หมายจะแก้แค้นทุกคนที่เกี่ยวข้องเป็นเหตุทำลายชีวิตของนางจนตกต่ำ นางจมโคลนลึกเพียงใด พวกมันจะต้องดิ่งลึกกว่านางหลายสิบเท่า....

"นายท่านต้องการให้หว่านอวี้ทำสิ่งใดหรือเจ้าคะ"

"เจ้ามอบเจ้าก้อนแป้งให้แก่ข้าไม่ได้รึ" เซ่ออันอ๋องสวี่ซันซือกระชับร่างเล็กให้แน่นกว่าเดิมคล้ายบีบบังคับให้นางต้องตอบตกลง

"ฮะ!" ฟ่งหว่านอวี้ตกใจตาเบิกกว้าง นางเคารพเขา รักเขาแต่ไม่เคยเรียกร้องความรักตอบแต่อย่างใด นายท่านสูงศักดิ์เป็นเซ่ออันอ๋อง อนุชาคนเล็กของฝ่าบาทเชียวนะ หญิงนางโลมเยี่ยงนางไหนเลยจะกล้าบังอาจเอื้อม!

เซ่ออันอ๋องสวี่ซันซือไม่เพียงช่วยเหลือฟ่งหว่านอวี้ให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือคนชั่ว เขายังช่วยชีวิตมารดาของนางและสาวใช้คนสนิทให้ออกจากจวนตระกูลฟ่งอย่างปลอดภัยโดยที่แม่ใหญ่กับบรรดาอนุตัวร้ายโต้แย้งไม่ได้ พร้อมทั้งมอบเรือนหลังเล็กที่ชานเมืองให้อยู่อาศัย บุญคุณล้นพ้นหัวขนาดนี้จะให้นางวาดหวังครองคู่กับพระองค์ได้อย่างไร

ท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์จะมีชายาเป็นหญิงนางโลมอย่างนั้นหรือเพียงแค่คิดฟ่งหว่านอวี้ก็รู้สึกเจ็บปวดแทนแล้วหากจะเห็นนายท่านถูกชาวเมืองหลวงนินทาครหา

"นายท่านล้อหว่านอวี้อีกแล้วหรือเจ้าค่ะ" ฟ่งหว่านอวี้แสร้งทำเป็นเฉไฉไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของนายท่าน นางยิ้มหวานแล้วหยัดกายลุกขึ้นนั่ง จากนั้นจึงเอื้อนเอ่ยเสียงใสออกมา "บ่าวจะไปรินน้ำมาให้นายท่านนะเจ้าคะ" ผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นนางโลมอันดับหนึ่งปั้นสีหน้าแย้มยิ้มทว่าภายในใจนั้นแสนขมขื่นเกินบรรยาย

เซ่ออันอ๋องดีกว่าใครนางมอบเรือนกายให้เขาด้วยความเต็มใจ ทว่าหากให้มอบโอรสหรือธิดา นางทำไม่ได้จริงๆ ใครบ้างจะไม่รักไม่ผูกพันกับสายเลือดที่ตนให้กำเนิด ถ้านางคลอดแล้วท่านอ๋องอุ้มเจ้าก้อนแป้งไปให้พระชายาเลี้ยงดูยามนั้นฟ่งหว่านอวี้คงใจสลาย

ฮือแค่คิดหัวใจก็ร้าวรานแล้ว

เรื่องนี้พระเอกนางเอกมีรักอันมั่นคง ต่างมีความรักและความสัมพันธ์ให้กับกันและกันเพียงคนเดียว

พระเอกจริงจัง ฉลาด คลั่งรักเป็นที่สุด