คุณสามี ปีไหนจะหยุดอ(ร่)อยครับ! (อ่านฟรี)

Y

จบ คุณสามี ปีไหนจะหยุดอ(ร่)อยครับ! (อ่านฟรี)

คุณสามี ปีไหนจะหยุดอ(ร่)อยครับ! (อ่านฟรี)

PJ.K

Y

55
ตอน
47K
เข้าชม
30
ถูกใจ
7
ความคิดเห็น
366
เพิ่มลงคลัง
สัญญาว่าจ้างแต่งงานระหว่างธีธัชกับคิรินมีเพียงข้อเดียว คือคิรินห้ามรักเขา แต่แม่ม แก้ผ้าอ่อยฉ่ำ นัวเนียก็ที่หนึ่ง เปย์ก็ที่หนึ่ง แบบนี้แล้ว...ใครสงสารคิรินบ้าง!!!

 

   

สวัสดีค่ะ ฝากนิยายเรื่องใหม่ของเราด้วยนะ 

 คำโปรย :  

โลกกำลังถีบคิรินไปสู่จุดต่ำสุดของชีวิต คนรักนอกใจ เพื่อนรักหักหลัง หลอกเอาเงินไปจนหมดตัว  

ยังไม่พอ ขณะเดินหมดอาลัยตายอยากอยู่ข้างถนนนั่นเอง 

รถเก๋งคันหนึ่งก็ฉวัดเฉวียนมาชนเขา! 

แต่ดันไม่ตายให้รู้แล้วรู้รอด 

เจ้าของรถเป็นชายหนุ่มรูปงาม ตามีเสน่ห์ชวนฝันชื่ออินทัช  

ซึ่งพอคิรินฟื้น ก็ยื่นข้อเสนอให้คิรินแต่งงานกับเขา แลกกับเงินจำนวนหนึ่งล้านบาท 

โดยมีสัญญาเพียงข้อเดียว คือ ห้ามตกหลุมรักเขา  

โอ๊ย! หล่อก็จริง แต่ไม่ใช่สเป็กไอ้คีย์ 

แหม! ก็มั่นหน้าเนาะ ว่าเขาจะตกหลุมรักตัวเองน่ะ  

แม้จะเบะปากกับความมั่นของธีธัช แต่เงินล้านบาทนั่นต่อชีวิตคิรินได้ยิ่งกว่าได้  

เขาจึงตอบตกลง 

มหันตภัยเกิดหลังจากแต่งงานเข้าหอไปแล้ว เพราะไอ้คุณธีธัชมันอ่อยคิรินทุกวัน! 

อ่อยไม่พอ ยังมานัวเนีย มายุ่งกับร่างกายคิรินไม่ได้หยุด (แถมแซ่บมากอีกต่างหาก) 

เปย์ก็เก่ง เมียอยากไปไหนก็ให้ไป บัตรเครดิตก็เต็มวงเงิน ไหนจะช่วยคิรินแก้แค้นคนที่เคยร้ายใส่อีก 

แบบนี้แล้ว คิรินจะใจแข็งอยู่ได้อย่างไร!! 

ใครก็ได้ ช่วยคิรินด้วย!!! 

  

(เป็นแนวฟีลกู๊ดมาก ๆ อ่านได้สบาย ๆ อีกเช่นเคยค่ะ จบดี แฮปปี้เอนดิ้ง) 

 

 

สายตาของอินทัชที่มองมาทำให้คิรินรู้สึกเหมือนเทียนที่โดนละลาย หัวใจเต้นแรง ตัวร้อน หน้าร้อน

...มันเหมือนอินทัชเข้ามาอยู่ในร่างกายของคิรินแล้ว ทั้งที่เขาแค่มอง...

"เอ่อ..." คิรินทำตัวไม่ถูก "ไม่คิดว่าคุณจะขึ้นมาเร็ว ก็เลย...ทำตัวตามสบายไปหน่อย"

"ทำไมนายต้องทำเหมือนเราเป็นคนอื่นคนไกลด้วยวะ..." อินทัชตำหนิไม่จริงจังนัก "นายลืมหรือเปล่าว่าเราเป็นอะไรกัน"

"มะ ไม่ลืมครับ" ลดสายตามองแค่ปลายคางของเขา

ขณะนี้ทั้งคู่นั่งอยู่คนละฟาก แต่น้ำในอ่างเหมือนจะร้อนระอุขึ้นเรื่อย ๆ จากความปรารถนาของทั้งคู่ที่เพิ่มระดับอย่างรวดเร็ว

"นี่ถ้าเป็นคู่แต่งงานคู่อื่นนะ เขามีอะไรกันจนฉ่ำไปตั้งแต่คืนแรกแล้ว" อินทัชเอ่ยขึ้นอีก พลางมองคนหน้าหวานยิ้ม ๆ

"ไม่จริงอะ รุ่นพี่ที่ทำงานคีย์เคยบอกว่า คืนแรกเหนื่อยกันมาก ไม่มีแรงจะทำอะไรหรอก ไหนจะต้องนับซองอีก" คิรินเถียงกลับ

ได้ยินอย่างนั้น อินทัชก็หัวเราะเบา ๆ

"มันก็จริง...แต่เราไม่ต้องทำสิ่งเหล่านั้น เราก็ควรจะทำสิ่งที่ควรทำได้ อย่างเช่นตอนนี้..." ตอนท้ายเสียงเขาสั่นพร่า

"แต่..แต่ เราต้องลงไปกินข้าวเย็น"

"ข้าวกินตอนไหนก็ได้" พูดจบ เขาก็ขยับตัวเข้าหา มือใหญ่ประคองต้นคอของคิรินเอาไว้แล้วบังคับให้แหงนเงยขึ้นน้อย ๆ จากนั้นจึงแนบปากลงไป และบดเบียดเบา ๆ

คิรินไม่อาจทานทนกับความรู้สึกร้อนรุ่มที่เขาจุดขึ้นอีกต่อไป จึงจูบตอบ อินทัชครางด้วยความพอใจ

ครู่ต่อมา เขาก็ถอนปากออก แล้วบอก

"ทำแบบนี้มันดีมากเลยรู้ไหม..."

"ดีกับคุณ แต่ไม่ดีกับผมเท่าไหร่"

 

  

  

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (1)

5.0