รักสุดท้ายกับนายญี่ปุ่น

 “Good luck” คำสั้นๆแต่ทำให้คนพูดออกไปด้วยความเจ็บปวดเหลือเกิน 

“Why ... ทำไมไม่ไปส่งโยที่สนามบิน” เค้าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าหญิงสาวพูดภาษาไทยไม่ชัดเท่าไหร่เพราะเป็นคนญี่ปุ่น 

“ไม่ล่ะ นัดกลัวกลับมาไม่ทันสอบ” 

“แต่โยอาจจะไม่ได้กลับมาไทยอีกแล้วก็ได้นะ” เธอหลบตาเค้า 

“ก็ไม่เห็นแปลก ที่นี่ไม่ใช่บ้านโย” 

“แต่นัดเป็นเมียโย” หญิงสาวฉงนกับคำพูดของชายหนุ่มต่างชาติ ที่ไม่ว่ายังไงคงไม่เข้าใจคำว่าเมียเป็นแน่ 

“ไปเอาคำนี้มาจากไหน ใครสอนมาอีก” 

“คนที่ทำงานพูด เค้าบอกว่านัดเป็นเมียโย เมียคือภรรยา My Wife” ทั้งสองสบตากันพักหนึ่งแล้วชายหนุ่มก็ดึงเธอเข้าไปกอด กอดแน่นแทบหายใจไม่ออก 

“โยก็ไม่ได้อยากไป นัดรู้ใช่มั้ย” หญิงสาวผลักเค้าออกด้วยความยากลำบาก 

“ไม่รู้ กลับหอก่อนนะ” 

“นอนนี่เถอะนะที่รัก อีก 3 เดือน โยก็จะไปแล้ว 3 เดือนจากนี้ มาอยู่ที่นี่กับโยนะ” 

“เพื่ออะไร พอเถอะ สงสารนัดเถอะ ไม่ต้องเจอกันอีกแล้วนะ ขอร้อง”ชายหนุ่มดึงเธอเข้าหาตัวอีกรอบ แต่รอบนี้พากันล้มนอนลงบนเตียง โดยที่เธออยู่บนตัวเค้า แต่เค้าก็พลิกให้เธอลงอยู่ข้างล่างแทน 

“รอโยนะ โยจะกลับมารับ ตั้งใจเรียนนะ อีกไม่กีปีก็เรียนจบแล้ว อย่าเกเรนะ รับสายโยทุกครั้งด้วย เข้าใจมั้ย” 

“ไม่ นัดไม่ชอบรอคอย มันเหนื่อย มันท้อ มันทรมาน ”เธอหันหน้าหนี ไม่แม้แต่จะสบตาเค้า เค้าเชยคางเธอขึ้นให้สบตาเค้า 

“ที่รัก โยรักนัดนะ”ว่าแล้วเค้าจูบลงมาที่ปากอวบอิ่มอย่างอ่อนโยน เค้ามักเป็นแบบนี้เสมอ เค้าจูบไปทั่วใบหน้าของเธอ     ซอกคอและติ่งหู  

“เรียนจบแล้ว เราแต่งงานกันนะ โยจะกลับไปเคลียร์ทุกอย่างรอ”แววตาจริงจังส่งถึงหญิงสาว เธอรับรู้ได้ว่าทุกคำที่เค้าพูด เค้าพูดออกมาจากใจ แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อเหตุการณ์ในตอนนี้มันไม่น่าจะเป็นไปได้เลย แล้วเค้าก็พาเธอชมทุ่งดอกไม้ทั้งคืน ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเสียเลย 

“ยังไม่พออีกหรอค่ะ ที่รัก ไม่เหนื่อยรึไง”หญิงสาวเอ่ยถามในขณะที่เค้ากำลังคลอเคลียเธออยู่ตอนนี้ก็เวลาล่วงเลยมาจะตี 3 แล้ว แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ได้นอนเลย 

“ไม่เหนื่อยครับ” 

“นอนเถอะ นัดเหนื่อยแล้ว เริ่มง่วงแล้วด้วย”เค้าล้มตัวนอนข้างๆเธอและดึงเธอขึ้นนอนซบอกเค้า จนได้ยินเสียงหัวใจของเค้าเต้นเป็นจังหวะ