อบอวลรักมัดใจเธอ

น้องเหมียว สาวสวยทาสแมว ไปตกหลุมรักพี่บี๋ เจ้าของคาเฟ่แมวรูปหล่อเข้าอย่างจัง เธอเลยตามอ้อนตามจีบเขา หมายจะเอาเขามาเป็นแฟนให้ได้...โดยมีลูก ๆ แมวสลิดแมวส้มคอยลุ้น

น่ารักฟีลกู้ด อบอุ่น ออดอ้อน เง้างอน ดีต่อใจ

"พี่บี๋ขา วันนี้พี่บี๋จะทำอาหารให้เหมียวกินเหมือนเมื่อวานไหมคะ" คำพูดของเอวาริณทำให้สาวสวยข้าง ๆ ชักสีหน้าใส่ เอวาริณจึงหันไปยักคิ้วให้อย่างยียวน

"คุณลูกค้าทานอิ่มแล้วใช่ไหมครับ"

เอวาริณมองพีรพลตาค้าง เธอรู้ทันทีว่าตอนนี้กำลังจะโดนเขาไล่อีกแน่ ๆ และดันไล่ต่อหน้าคนที่เธอข่มว่าตัวเองเหนือกว่าแบบนี้ เธอก็หน้าแตกแย่เลยสิ หญิงสาวภาวนาในใจว่าอย่าเป็นอย่างนั้นเลย

"ถ้าอิ่มแล้วก็เดินทางกลับดี ๆ นะครับ"

ไล่จริง ๆ ด้วย! เอวาริณหันไปเห็นว่ายายนั่นกลั้นขำ เธอก็ยิ่งรู้สึกเสียหน้ามากกว่าเดิม แต่ไล่กันแบบนี้เธอยิ่งไม่ยอมไปง่าย ๆ

"ยังไม่อิ่มค่ะ เหมียวจะมาสั่งเค้กครีมสดอีกชิ้นต่างหาก" เค้กชิ้นนี้หญิงสาวหยิบเงินจ่าย เธอรับจานเค้กแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม ค่อย ๆ ละเลียดกินทีละคำเพื่อถ่วงเวลาให้นานที่สุด

หลังจากที่กินคำสุดท้ายเข้าไป เอวาริณก็เผอเรอออกมาเพื่อระบายความแน่นในท้อง หญิงสาวรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง มั่นใจว่าเสียงไม่ได้ดังจนมีคนได้ยิน ทว่าพอเธอมองไปที่เคานต์เตอร์ก็เห็นว่าคนตัวสูงที่เธออยากตีตราจองนั้นกำลังกลั้นขำ

เขาเห็นตอนที่เรอแน่เลย! ตอนที่อยากให้มองก็ไม่เคยมองกัน ทีตอนที่เธอทำกิริยาไม่น่ารักก็ดันมอง อับอายขายหน้าซะจริง ๆ เลย

หญิงสาวนั่งเล่นต่อสักพักจนตะวันคล้อยตกดิน เธอคิดว่านั่งต่อไปเขาก็ไม่ได้สนใจเธอมากขึ้นอยู่ดี ก็เลยเอาถุงพลาสติกใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยอาหารแมวเกรดพรีเมียม ขนมแมวเลีย และของเล่นแมวขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก่อนจะลุกไปหาเจ้าของคาเฟ่ที่เคานต์เตอร์

"เหมียวกลับก่อนนะคะ ถุงนั้นเป็นขนมแมวค่ะ เหมียวซื้อมาฝากลูก ๆ ของเรา" เอวาริณหัวเราะแล้วรีบเดินหนี แค่ได้หยอดเขาอีกสักนิดก่อนกลับก็ยังดี

เช้าวันนี้เอวาริณตื่นไวเป็นพิเศษทั้งที่มีเรียนสาย เธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกมาหากาแฟดื่มก่อนจะเข้ามหาวิทยาลัย เธอขับรถฝ่ารถติดมาจนถึงคาเฟ่แมว

"พี่บี๋ขา" เสียงเล็กแหลมดังขึ้นมา คนตัวสูงที่กำลังเปิดระบบรับออเดอร์เงยขึ้นมอง ก่อนที่เขาจะดูเวลาจากนาฬิกาที่ผนัง

"ไม่เรียนหรือไง"

"เหมียวเรียนสิบโมงค่ะ อยากมาซื้อกาแฟดื่มก่อนไปเรียน" หญิงสาวยิ้มแฉ่ง เธอแวะเกาพุงให้นมสดก่อนจะเดินไปยืนที่หน้าเคานต์เตอร์

"เอาลาเต้เย็นแก้วนึงค่ะ"

"ครับ" พีรพลรับออเดอร์และกดหน้าจอให้เอวาริณสแกนจ่าย เขาหันไปชงลาเต้ตามที่ลูกค้าสั่ง โดยที่มีดวงตากลมโตคอยจ้องมองหน้าหล่อ ๆ ของเขาอยู่ตลอดเวลา

เอวาริณยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ได้มาเห็นหน้าเขาก่อนไปเรียนนี่ช่างกระชุ่มกระชวยเสียจริง แต่พีรพลยังทำไม่ทันเสร็จ ลูกค้าก็หลั่งไหลเข้ามาจนเอวาริณไม่ได้พูดคุยอะไรกับพีรพลเลยสักคำ

"ลาเต้ของคุณลูกค้าได้แล้วครับ" พีรพลนำมาส่งให้ หญิงสาวรับไว้แล้วก้มศีรษะลง เธอคลี่ยิ้มที่ดูเคอะเขินให้เขา

"ลูบหัวให้กำลังใจหน่อยสิคะ เหมียวจะไปเรียนแล้ว"

ฝ่ามืออุ่นวางลงบนศีรษะของเอวาริณแล้วลูบอย่างนุ่มนวล ทั้งที่พีรพลแค่ทำไปส่ง ๆ เธอจะได้รีบไปสักที ทว่าหัวใจของเขากลับเต้นสั่นไหวระรัวจนน่าประหลาด ชายหนุ่มจึงรีบเอามือออกทันทีและมองรอยยิ้มของเอวาริณที่เธอส่งให้ ก่อนที่เธอจะเดินออกจากคาเฟ่ไป