.
.
.
โกรธา X อี้เหวิน
เล่ากันว่ามีทูตสวรรค์องค์นึงลักลอบมีสัมพันธ์กับมนุษย์จนเกิดทารกน้อยในครรภ์มารดา บทสรวงสวรรค์ตามหาเด็กคนนั้นจนแทบพลิกแผ่นดิน
เมื่อพบผู้เป็นพ่อหวังฆ่าลูกชายตนเพื่อลบล้างมลทินแก่สวรรค์แต่ดันตัดใจทำไม่ลงเมื่อสายตาสบเข้ากับแก้วตาใสดั่งลูกอัญมณีและเมื่อเจ้าตัวไม่เชื่อเรื่องสวรรค์วิมานห่าเหวอะไรนั้นจนกระทั่งเสียสิ้นใจด้วยปลายกระบอกปืนของผู้ร้าย
น่าเห็นใจยิ่งนักเพราะผู้มาพบวิญญานของเด็กน้อยคนนั้นเป็นคนแรก คือบุตรชายเพียงคนของ พญามัจุราชกับ องค์เจ้าบนสววรค์หรืออีกชื่อคือ โกรธา ผู้ใดก็ต่างหันหน้าหนีต่อความดื้อรั้น และเอาแต่ใจของเจ้าตัว
หากกล่าวว่าผู้เป็นพ่อดื้อรั้นแล้ว เมื่อเจอลูกชายท่านเข้าไปถึงกับเอ่ยปากชมผู้พ่อไม่ขาดปาก
...........................................................
”ไม่รู้อะไรเสียแล้ว ยิ่งเจ้าขัดขืนดีดดิ้นหนีจากข้าไปเท่าไร ไอ้ตรงนั้นที่เคยสงบนิ่งกลับตื่นตัวราวกับม้าแข่ง”
“โรคจิตเวรตะไล”
”หากชมข้าจนพอใจแล้ว ก็โน้มกายลงไปแล้วอ้าขา หากมัวปากดีอยู่เช่นนี้ เห็นทีต้องดัดนิสัยกันเสียทั้งคืน”
....................................
"นั้นแหละอย่างนั้น บดเอวลงมา อ่า ใบหน้าหยิ่งยโสนี้ แสดงสีหน้าราวกับไม่ชอบใจแต่สะโพกกับส่ายเร้าใส่....ค....ข้าเช่นนี้ มันทำข้าเสียวจนแทบลอยขึ้นสวรรค์เชียวละ"
"คุณปากมากซะจริง อึก! กระแทกสวนเข้ามาก็พอ อะ~ ปากน่ะหุบเสียที"
คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกล่าวถึงศาสนาและมีประเด็นอ่อนไหวค่อนข้างมาก มีการบังคับในเชิงขืนใจ คำหยาบคาย ใช้ภาษาที่โจ้งแจ้งในการพิมพ์ถึงอวัยะส่วนล่างมีปมเกี่ยวกับทางครอบครัวพูด อบายมุขเกือบทุกชนิดที่สำคัญ หากใครอ่อนไหวหรือเคร่งครัดเกี่ยวกับเรื่องศาสนาขอแจ้งว่าไม่ควรกดเข้าไปอ่าน หากเนื้อหาเสียดสีแรงมากเกินไปสามารถเตือนกันด้วยถ้อยคำสุภาพได้นะครับ หลักศานา ทุกอย่างบิดเบือนและผิดเพี้ยนไปตามจิตนาการของผู้แต่ง
โปรดใช้วิจารณญานในกรรอ่าน ขอบคุณที่กดเข้ามาครับ
Guest
