รุ่นลูกของรักเธอเสมอแมว
วันใหม่ วันวิสาข์ โชติภิวรรธ ลูกสาวคนโตของหมอรามกับแม่มัทรีแห่งบ้านโชติภิวรรธ
ใครเลยจะรู้ว่าวันหนึ่ง ว่าที่เจ้าสาวอย่างเธอกลับไปได้รู้ความลับของว่าที่เจ้าบ่าว ปฏิบัติการเทงานแต่งด้วยหวังว่าจะให้เจ้าบ่าวอับอายอย่างถึงที่สุดจึงเกิดขึ้น
แต่คิดไปคิดมาเธอก็เกรงว่าพ่อแม่ญาติพี่น้องจะอายมากกว่า จึงคิดจะไปฉีกหน้าเจ้าบ่าวในงานแต่งแทนการหนี
หากเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด อยู่ๆ เธอก็ตกเป็นเป้าหมายการลักพาตัวของชายหนุ่มหน้าตาดี ถึงแม้จะปากไม่ดีแต่อย่างน้อยมันก็หน้าตาดีไว้ก่อน
เอาวะ... เธอไม่ได้คิดจะหนีเอง ดังนั้น ความผิดครั้งนี้ ขอยกให้พ่อรูปหล่อคนนี้รับไปก็แล้วกัน
"ตกลงจะไปไหม ไหนว่าจะลักพาตัวฉันไงล่ะ" ร่างบางในชุดเจ้าสาวยกมือขึ้นเท้าเอวอย่างสุดเซ็งเมื่อรถของจอมวายร้ายสตาร์ทไม่ติดสักที
"ใจเย็นสิเจ้ ไหนโทรหาไอ้ธรรศสิมึง ทำไมมันให้รถไม่ดีมาวะ แม่งรถอื่นในอู่มีเยอะแยะ" สุดหล่อแต่เซ่อซ่าหันไปด่าลูกน้อง
วันวิสาข์ได้ยินแล้วจึงกลอกตามองบน ให้มันได้แบบนี้สิ จะลักพาตัวเธอทั้งทีก็ดันไม่ลงทุนอีก จะด่าไอ้ฟายก็เกรงว่าควายจะยกมือว่าถูกพาดพิง
"อะ" มือเรียวส่งอะไรบางอย่างให้ ทำให้ปีมงคลมองอย่างงงๆ
"อะไรของคุณครับนี่คุณผู้หญิง คุณช่วยตกใจหน่อยได้ไหม นี่คุณถูกลักพาตัวอยู่นะ"
"กุญแจรถ เอารถฉันไปไม่งั้นก็อยู่รอให้ใครมาเจอละกัน แต่ฉันไม่อยู่ด้วยหรอกนะ"
วันวิสาข์เก็บกุญแจรถกลับมา ยกชายชุดเจ้าสาวรุ่มร่ามนั้นแล้วลากเท้าไปยังรถอีกคันที่จอดห่างไปไม่ถึงสิบเมตร ทำเอาชายหนุ่มสองคนรีบวิ่งตามทันที
"เฮ้ย... รอเดี๋ยวสิคุณ นี่คุณจะทิ้งคนที่ลักพาตัวคุณมาแบบนี้ไม่ได้นะ"