“เธอเล่นแอปนั่นเพราะอยากหาคู่นอนไม่ใช่หรือไง?”
“ก็ใช่…”
“แล้วทำไมพอรู้ว่าคนที่คุยด้วยเป็นเฮีย…เธอดันทำตัวมีปัญหาขึ้นมา?”
“ก็…ก็เพราะหลินไม่อยากนอนกับเฮียอี้ไง!”
“ทำไม?”
“ก็เรารู้จักกัน! เฮียรู้ว่าหลินเป็นใคร หลินก็รู้จักเฮียอี้มาตั้งแต่เด็ก! เรารู้จักกันดีเกินไป!”
“เฮียว่าแบบนี้แม่งดีจะตาย อย่างน้อยเราก็รู้ว่าจะไม่ทำตัวเป็นปัญหาให้อีกฝ่าย”
“ยังไง?”
“เฮียไม่อยากทำให้มันยุ่งยาก ยังไงเธอก็ไม่รักเฮียอยู่แล้ว แล้วเฮียก็ไม่คิดจะรักเธอเหมือนกัน แค่มาเจอกันเพื่อเอา เอาเสร็จก็แยกย้าย”
“แล้วหลังจากนั้นล่ะ? เราจะมองหน้ากันติดได้ยังไงเฮีย?”
“ก็ถ้าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเสียใจ ถ้าเรารักษาระยะห่างกันไว้ตั้งแต่แรก แล้วมันจะมองหน้ากันไม่ติดได้ไง?”
“รักษาระยะห่าง? นอนกันแล้ว…รักษาระยะห่างกันได้ด้วยเหรอเฮีย?”
“ทำไมจะไม่ได้? กายชิดแต่ใจห่างไง ไม่เคยได้ยินเหรอ? นี่ครั้งแรก? ไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยเหรอ? ไหนว่าทำไมบ่อย?”
“เฮียจะถามอะไรนักหนา? หลินจะเคยหรือไม่เคย…แล้วมันทำไม?”
“เฮียจะสอนอะไรให้นะหลิน คิดจะลองทางนี้…อย่าได้เอาใจลงมาเล่นเด็ดขาด ไม่งั้นเธอเดือดร้อนแน่”
“เหอะ! จะบอกว่าตัวเองเจนจัดว่างั้น? จะบอกว่าทำบ่อยแล้วก็ไม่เคยเอาใจลงมาเล่นเลยสักครั้ง?”
“เออดิ เฮียแค่มาหาคู่นอน ไม่ได้มาหาเมีย”
“หลินก็ไม่คิดจะเอาเฮียอี้ทำผัวเหมือนกัน!”
เธอและเขาคือคนใกล้ชิด
พ่อแม่เป็นเพื่อนกัน บ้านอยู่ห่างกันท้ายซอยกับปากซอย ทำธุรกิจเกื้อหนุนกันมาเป็นยี่สิบปี
เธอมองเขาเป็นเหมือนพี่ชาย เขาเองก็เช่นกัน มองเธอเป็นแค่น้องสาวที่ไม่เคยคิดเสน่หา
แต่แล้ววันหนึ่งคนสองคนที่ไม่เคยเสน่หาซึ่งกันและกันกลับมามีความสัมพันธ์ทางกายกันอย่างลับ ๆ
อย่าเอาใจลงมาเล่น เขาเตือนเธอตั้งแต่ครั้งแรก
ไม่มีทางหวั่นไหวให้เขาแน่ เธอบอกตัวเองมาตลอด
ทว่า
กลายเป็นเขาที่เสพติดเธอจนเหมือนจะลงแดงตายหากวันไหนไม่ได้กอดไม่ได้หอม
และกลายเป็นเธอ…ที่เทใจให้เขาจนหมดหน้าตัก!
มาค่ะ!!
ทุกคนมาดูไอ้เฮียอี้คนมึนกันเร็ว
มาดูกันว่ามันจะหน้ามึนได้ถึงไหน
เรื่องนี้มีฟินจิกหมอน มีอึน มีซึน มีเศร้าน้ำตาตก แต่เชื่อสิว่าตับไม่พังหรอก
ไม่พังจริงจริ๊งงงง
ฝากนิยายเรื่องล่าสุดของผืนแพรไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ
(เปิดเรื่อง 10/01/67)
Guest
