ไม่รักก็ไม่ทิ้ง

Ex. 

        “มุก ผมคิดว่าน่าจะถึงเวลาแล้วที่เราสองคนควรจะแยกย้ายไปตามทางของตัวเอง” อินทัชเอ่ยเสียงเรียบ ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาทางสีหน้า มัลลิกาหยุดชะงักไปชั่วขณะ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง 

        “ค่ะ” เธอรับคำสั้น ๆ ไม่เอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เขาชัดเจนมาตลอดว่าต้องการแค่ร่างกายไม่ต้องการความรักจากเธอ แม้จะเจ็บแต่เธอก็ต้องรับมันให้ได้ เธอต้องขอบคุณเขามากกว่าที่ทำให้เธอได้อยู่กับมารดานานขึ้น ถ้าไม่ได้เงินของเขามารดาเธออาจไม่ได้รับการรักษาอย่างเต็มที่จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต แถมเขายังให้เงินเดือนเธออีก เมื่อเขายกเลิกสัญญาเธอก็ยังมีเงินเก็บมากพอที่จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้ไม่ยาก เธอคิดว่าจะซื้อบ้านสักหลังให้กับตัวเองมีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง 

        “ขอบคุณมากนะมุก ช่วงเวลาที่มีคุณอยู่ผมมีความสุขมาก แต่สุดท้ายจะช้าหรือเร็วเรื่องของเราก็ต้องจบลงอยู่ดี ผมเองก็ไม่อยากเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัว อีกอย่างคุณเองก็จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่” ประโยคที่เขาเอ่ยออกมาสวยหรูก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น มันไม่ต่างจากมีดปลายแหลมที่กรีดลงกลางหัวใจ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง 

        “ขอบคุณค่ะ” เธอไม่มีอะไรจะเอ่ยออกมานอกจากคำว่าขอบคุณเขาสั้น ๆ เพราะไม่รู้จะพูดคำไหนดี 

ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ