หมั้นด้วยรัก

กิรณาค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นในรุ่งเช้าของอีกวัน ศีรษะของเธอหนุนบนท่อนแขนของชายหนุ่มที่กำลังหลับใหล ‘พี่ติณห์’ เขามานอนอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน เธอมองสำรวจใบหน้าของเขาในยามหลับใหลช่างมีเสน่ห์ชวนให้เธอเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอรีบขยับลุกหนีเมื่อเขารู้สึกตัวและลืมตาขึ้นมาเห็นรอยยิ้มหวานนั้นพอดีก่อนที่เธอจะรู้ตัวเสียอีก 

"ดีขึ้นแล้วนี่" เขาใช้หลังมือแตะที่หน้าผากมนเมื่อเธอหยัดตัวลุกนั่ง 

"แล้วทำไมพี่มานอนตรงนี้คะ ไม่กลับไปนอนห้องของพี่ล่ะ" 

"ก็เรานั่นแหละไม่ให้พี่กลับ บอกหนาวขอกอดพี่หน่อย" 

"พี่โกหก ณาไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย" 

"นอนกอดทั้งคืนยังมาว่าพี่โกหกอีก" 

"ณาไม่เชื่อพี่หรอก" เธอขยับห่างเพื่อลุกหนี 

"จะไปไหน" เร็วกว่าคำพูดเขาคว้าข้อมือเล็กแล้วรั้งให้ลงมานั่งที่ตักอย่างตั้งใจและกอดเอาไว้อย่างหวงแหน 

"ปล่อยณาค่ะ" เธอขัดขืนแก้มเนียนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีลูกตำลึงสุก 

"ก็ไม่มีไข้แล้วนี่ แต่ทำไมหน้าแดง" เขาแกล้งทาบหลังมือที่แก้มเนียนอย่างเอ็นดู 

"....." รู้ว่าเขินก็ยังจะแกล้งกันอยู่ได้ 

"พี่ขอกอดแบบนี้อีกหน่อยได้ไหมคะ" เขาเกยคางที่ไหล่มนแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน 

"......." เธอพยักหน้า ถึงเธอจะไม่ค่อยชอบที่เขาคอยแต่จะเอาเปรียบเธอสักเท่าไร กลับรู้สึกดีและมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชายหนุ่ม 

ฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะ ฝากเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ