คืนทึ่หัวใจกลายเป็นสึเทา
งานแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ ณ คฤหาสน์ของเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ แขกร่วมงานนับพันต่างพากันเดินเฉิดฉายบนพรมสีหม่นที่ทอดยาวอยู่เบื้องหน้า เห็นเช่นนี้แล้วเจ้าของงานก็อดที่จะภูมิใจไม่ได้ ทั้งที่ควรจะเป็นเช่นนั้นแต่...
ดวงตาคู่กลมสั่นไหวมองภาพบรรยากาศภายในงานที่ตกแต่งด้วยดอกไม้พลาสติกสีอึมครึมไม่กี่สี ผ้าเนื้อโปร่งสีขาวหม่นที่ใช้ประดับสถานที่ปลิวไปตามสายลมที่อ่อนไหว แขกผู้ทรงเกียรติที่มาร่วมเป็นสักขีพยานล้วนแต่งกายตามธีมที่เจ้าภาพกำหนดไว้คือสีขาวและสีดำ ประดับด้วยเครื่องเพชรที่เจียระไนอย่างประณีตสะท้อนกับแสงไฟที่สาดส่องจนเป็นประกายกลบภาพถ่ายคู่ที่ตั้งอยู่หน้างานจนสนิท
ครั้นเมื่อถึงเวลา ดนตรีก็เริ่มบรรเลงเพลงมงคลในท่วงทำนองที่เชื่องช้ากว่าปกติ ฟังแล้วแทนที่จะมีความสุขกลับรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก ร่างเล็กในชุดขาวหม่นคล้ายผ้าดิบพร้อมช่อดอกไม้พลาสติกสีดำผูกริบบิ้นสีขาวที่เจ้าบ่าวจัดเตรียมไว้ให้ได้เดินเข้ามาในงาน ข้างกายเป็นชายสูงวัยที่ทำงานอยู่ในคฤหาสน์ทำหน้าที่ตัวแทนฝั่งเจ้าสาวเดินเคียงคู่มาด้วยกันเพื่อส่งตัวให้กับเจ้าบ่าวที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิท มือเรียวยื่นไปด้านหน้าเพื่อให้อีกฝ่ายตอบรับกลับถูกเมินจึงลดมือลงและเข้าไปยืนเบื้องหน้าอีกฝ่ายเพื่อทำพิธีให้จบ
"ฉันให้เวลาหนึ่งปี ถ้าเธอไม่สามารถคลอดลูกให้ฉันได้ ก็เตรียมเซ็นใบหย่าได้เลย!!"
<><><><>
คำเตือน!!
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียน บุคคลในเรื่องรวมถึงสถานที่ต่าง ๆ ล้วนสมมุติขึ้นทั้งสิ้น
เนื้อเรื่องมีการบังคับขืนใจ คำหยาบเล็กน้อย
พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมไม่ควรลอกเลียนแบบ
ขอใหัอ่านเพื่อความบันเทิงนะคะ ^^
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและคอมเมนต์
ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ ❤️
Guest
