สูตรของการเป็นผีน้อยมือใหม่ :)

แสงเหนือแสนจะเหนื่อยใจกับการเป็นผีน้อยความจำเสื่อมที่ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง แล้วแต่ละวันก็ได้แต่เฝ้ารอยมทูตสุดที่รักมาพาลงนรก หากแต่มันกลับไม่มีวี่แววเลยสักนิด ฮืออ นี่เขาคือผีถูกทิ้งสินะ 

[ถ้าเป็นผีจะเหงาขนาดนี้ ก็ช่วยส่งใครมารักฉานน~] 

. 

"ถามจริงนะ ชีวิตมันต้องดิ่งลงจากดาดฟ้าให้ได้เลยเหรอสุดหล่อ" 

"แล้วชีวิตมันต้องยุ่งเรื่องชาวบ้านเหรอ" เสียงทุ้มเย็นเฉียบสวนกลับทันควันด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย โดยที่ตาก็มองขึ้นไปยังคนซึ่งจับข้อเท้าของเขาไว้แน่นจนหัวห้อยโตงเตงแบบนี้ อืมม เป็นคนบ้าคนเดิมที่มาขัดขวางการตายของเขา

"นี่มันคนแรง แต่ก็เป็นคนแรงที่น่าจูบ เอ๊ย! หน้าหล่อ" แสงเหนือหัวเราะคิกคักเมื่อแหย่เล่นได้ ยิ่งเห็นอีกคนหน้าดำหน้าแดงเพราะเลือดลงหัวก็ยิ่งหัวเราะไม่หยุดจนตัวสั่น

บอกเลยว่านี่แหละคือสิ่งคลายเหงาของผี!

"จะบ้า" ชายผู้โชคร้ายอยากจะทิ้งดิ่งเอาหัวโขกพื้นเสียเดี๋ยวนี้เลย

. 

-- คำเตือนสำคัญ -- 

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนวชายชาย ซึ่งต่อไปนี้ขออนุญาตเตือนคุณนักอ่านทุกท่านไว้ก่อนว่าเนื้อหาที่เกิดขึ้นในนิยายเรื่องนี้มาจากจินตนาการของตัวผู้แต่งเองทั้งหมด อาจมีบางส่วนไม่เหมาะสมและไม่สมเหตุสมผลอยู่บ้างในหลายเรื่อง จึงต้องขอเรียนมาเพื่อให้ทราบ สุดท้ายนี้ได้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ซึ่งถ้าหากเกิดข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

.