พร่าผลาญหัวใจ

พร่าผลาญหัวใจ 

**คำเตือน 

เนื้อหาในบางตอนมีการใช้ความรุนแรงทางเพศ20+ ทั้งใช้กำลังบังคับ ขืนใจ กระทำชำเรา มีฉากร่วมเพศบรรยายแบบละเอียด โจ่งแจ้ง อีกทั้งยังมีพฤติกรรม ภาษา การกระทำและการใช้อารมณ์รุนแรงบางอย่างที่ไม่เหมาะสม 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและไม่ควรเลียนแบบเอาเยี่ยงอย่าง 

*บอกก่อนว่า พระเอกเรื่องนี้เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย อารมณ์รุนแรง ชอบฉุดกระชากลากแขน ถึงเนื้อถึงตัวนางเอก ขี้หึง ขี้หวง 

ชอบแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ (ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกับนางเอก) คลั่งรักรุนแรง #หากได้อ่านบางคนอาจจะปักธงแดงบักเวย์เลยก็ได้ ฮ่าๆ 

ส่วนนางเอก ไม่อ่อนแอ แต่อ่อนโยน (กับคนสนิท) นิสัยร้ายๆ แรงๆ ใครร้ายมา เธอร้ายกลับ ตอบโต้หมด ไม่สนลูกใคร 

สปอยเล็กๆน้อยๆ... 

“คนเลว!” 

เฌอมาลย์บริภาษด้วยเสียงสั่นพร่าจ้องเขาอย่างไม่หลบเลี่ยง 

“รู้ครับ” 

คนเลวของเธอยิ้มรับหน้าซื่อ จรดหน้าผากกว้างแนบกับหน้าผากอิ่มนูนชื้นเหงื่อกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแฝงความรักใคร่หลงใหล 

“แต่ถึงพี่จะเลว...ก็เป็นคนเลวที่รักเฌอนะ” 

เฌอมาลย์ลมหายใจสะดุดหัวใจเต้นผิดจังหวะไปช่วงหนึ่งปรือตาฉ่ำวาวมองเขาอย่างนิ่งงัน 

ก่อนริมฝีปากอวบอิ่มค่อยๆ เผยรอยยิ้มเหยียดหยันออกมา 

“เก็บคำว่ารักไร้ค่าของคุณคืนไป แล้วไปตายซะ! อ๊ะ กรี๊ด!!” 

แนะนำตัวละคร 

'วริศ พงศ์พิพัฒน์ดิลกฤทธิ์ โอทิส' หรือ ชื่อสากลคือ ‘เวย์ คาร์เตอร์ โอทิส'  

อายุ 33 ปี ลูกผสม3สัญชาติไทย-เยอรมัน-อเมริกา (สัญชาติไทย-อเมริกา)  

ทายาทเพียงคนเดียวของอาณาจักรโอทิสกรุ๊ป ซึ่งทำหลากหลายธุรกิจ 

แต่ธุรกิจที่คนส่วนใหญ่รู้จักคือ ธุรกิจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ & เครื่องดื่มชูกำลังที่จัดจำหน่ายไปทั่วโลก 

เขาหล่อ เขาร้าย เขาสารเลว และเขาคือซาตานในคราบมนุษย์! 

'เฌอมาลย์ สุวรรณไวกูณฐ์' 

อายุ 25 ปี เป็นทั้งดารานักแสดงและนางแบบชื่อดัง 

ผู้เป็นเจ้าของบทบาท ‘นางร้ายสายแซ่บ’ ของวงการบันเทิงไทย 

เธอสวย เธอร้าย เธอแรง เธอหยิ่ง ใครแรงมา เธอก็แรงไป ใครร้ายมา เธอร้ายตอบ 

เรียกได้ว่าเป็นคนไม่ยอมใคร 

ด้วยเหตุนี้จึงถูกมองว่าเป็นผู้หญิงร้ายกาจ ช่างสมกับบทบาทนางร้ายของเธอ 

**อ่านแล้วคอมเมนต์ติชมผลงานและให้กำลังใจกันด้วยนะคะ >< 

**กรุณาคอมเมนต์อย่างสุภาพและฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ 

**สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช 2537 

ว่าด้วยเรื่องห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำเนื้อหาไปใช้บางส่วน... 

และนำไปเผยแพร่ต่อสาธารณชนไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุด ตามกฎหมายพระราชบัญญัติ 2537