Ex.
“คืนนี้นอนที่นี่นะคะพี่กาย” เมื่อตัดสินใจแล้วมีแต่เดินหน้าต่อ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เธอขอนั่งมองเขาอีกสักนิดคงไม่เป็นไร ถือว่าเป็นกำไลชีวิต อย่างน้อยก็คนเคยใช้ชีวิตร่วมกันกับเขา แม้จะไม่นาน
วราลีย่อตัวนั่งมองใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกใบหน้าออก ไล้ปลายนิ้วลงบนโครงหน้าหล่อเหลาอย่างย่ามใจ เพราะคิดว่าเขาคงไม่ตื่นขึ้นมาในเวลานี้ ทินภัทรนอนนิ่งปล่อยให้เธอสำรวจเรือนร่างของเขา
“เค้กรักพี่กายนะคะ” เสียงหวานกระซิบบอกรักเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะไม่มีโอกาสได้พูดมันอีก ริมฝีปากบางแตะที่แก้มเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“หึ…” ทินภัทรกระตุกยิ้มมุมปาก เขาคว้ามือเล็กกระชากเข้าหาตัว ร่างเพรียวบางเซถลาล้มลงมาเกยอยู่บนอกกว้างอย่างพอเหมาะพอเจาะ สายตาทั้งคู่สบตากัน
“พี่กายจะทำอะไรคะ ปล่อยเค้กเดี๋ยวนี้นะ” วราลีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ดิ้นรนขัดขืนอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง อกอวบอิ่มเสียดสีอยู่ที่อกกว้าง กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อน ๆ โชยเข้าจมูก
ทินภัทรกระตุกยิ้ม เรี่ยวแรงอันน้อยนิดหรือจะสู้ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขาได้
“ไม่คิดว่าเค้กจะใจร้ายกับพี่ได้ลงคอ ปล่อยพี่นอนบนโซฟาแคบ ๆ แบบนี้ แถมยังอ่านกินพี่อีก” เสียงแหบพร่ากระซิบถามชิดใบหูเล็ก วราลีอยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอรู้สึกใบ้กินขึ้นมาทันที
“แล้วใครใช้ให้พี่กายกินเหล้า” เธอโต้กลับไม่เต็มเสียง ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ เมื่อถูกจับได้
.....................................................................................
ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ
Guest
