เมื่อวิญญาณหนึ่งออกจากร่างอีกหนึ่งวิญญาณเข้ามาแทนที่ พร้อมกับลมหายใจของสตรีนางนั้นกลับมาสม่ำเสมอไร้อาการชักกระตุก นางหลับจนถึงเช้าแต่ต้องตกใจสุดขีดเมื่อตื่นพบว่าสิ่งที่นางคิดว่าเป็นความฝันนั้นเป็นเรื่องจริง เสียงของเด็กน้อยซึ่งพูดอ้อแอ้อยู่ข้าง ๆ นางเป็นสิ่งยืนยันได้เป็นอย่างดีว่านางไม่ได้ฝันไป
นางยันตัวเองลุกขึ้นพิงข้างฝาบ้าน พลางหันไปมองเจ้าของเสียงที่ปลุกนางให้ตื่น เพียงสบตาไร้เดียงสาของเจ้าตัวน้อย หลินซูเม่ยไม่มีเวลาให้เสียใจแม้แต่ตื่นตระหนกได้นานเพราะเจ้าตัวน้อยวัยแปดเดือนช่างน่ารักและน่าสงสาร
“ซูฉี แม่จะดูแลปกป้องเจ้ากับพ่อเอง แม่จะทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเราอยู่รอดปลอดภัย จริงสิท่านพ่อของเจ้า!” หลินซูเม่ยปาดน้ำตาพลางอุ้มลูกน้อยขึ้นมาแนบอก พลางสอดส่ายตาหันไปมองสามี
นางถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อพบว่าเขานอนอย่างระโหยโรยแรงอยู่ไม่ไกลจากนางกับบุตรชาย นางโกรธทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้นางต้องเกิดใหม่ซ้ำซ้อน แต่มากกว่านั้นคือนางดีใจที่อย่างน้อยเด็กคนนี้กับสามียังมีนางอยู่ หาไม่ทั้งสองคนต้องอดตายหรือป่วยตายไปอย่างน่าเวทนาเป็นแน่
“เอิ๊ก ๆ เอะ เอิ๊ก” ซูฉีน้อยส่งเสียงร่าเริงเมื่อผู้เป็นแม่ก้มลงงับพุงตัวเองเบา ๆ เด็กน้อยไร้เดียงสาหาไม่ได้รับรู้ว่าตนเองเกือบจะสูญเสียทั้งบิดาและมารดาหรือแม้แต่ตัวเองอาจจะต้องตายไปเพราะความชั่วช้าของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนในครอบครัว
Guest
