'รังสิตมันร้าย ขอเบอร์ไว้หน่อยได้ไหม เห็นน้องแล้วมันทนไม่ไหว ให้พี่ไปส่งได้ไหม' วลีเพลงฮิตในแอปหนึ่งส่งผลให้ 'รังสี' หรือฉายาที่เพื่อนเรียกกันว่า 'กัมมันตรังสีเอวมหาประลัย' ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหวานหยด ตัวบอบตัวบาง จริตก็ตัวแม่ แถมโจ้ยใหญ่เท่าแขน กำลังสวนสะโพกอัดใส่คู่นอนไม่ยั้ง เหตุเพราะอินกับเพลงจนเกินเหตุ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนอย่างรังสีเวลาจะจิ้มใครต้องเปิดเพลงแนวนี้คลอไปด้วยระหว่างที่ทำ แถมถ้าไม่อินมาก ๆ ก็ไม่เสร็จ ชีวิตเซ็กส์ของคนหน้าสวยแต่โจ้ยใหญ่แบบรังสีนั้นแสนจะปวดหัว
เมื่อไหร่ฟ้าจะประทานหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารัก นิสัยขี้อ้อน ที่เห็นแล้วน้ำแตกโดยไม่ต้องพึ่งเพลงมาให้รังสีคนนี้สักทีค่ะ รังสีเหนื่อยต้องมานั่งลิสต์เพลงที่จะใช้จิ้มแล้วนะคะ
"อีรังสี ๆ "
"อะไร"
"มึงดู 'พี่อ้อน' ดิ คนเหี้ยอะไรหล่อเถื่อนฉิบหาย นี้กะว่าจะไม่แบ่งปันความหล่อให้ใครเลยเหรอถามจริ๊ง"
"นั้นคือหล่อของมึงแล้วหรือค่ะ'นังเน่า'กูมองยังไงก็ไม่เห็นจะหล่อ"
"มึงใช้ตาหรือส้นตีนมองว่ะ แล้วอีกอย่างกูชื่อมะนาวไม่ใช่เน่าค่ะ!!"
"กูอ่ะใช้ตาค่ะ แต่มึงอ่ะตีน"
"อีนี่!! อย่าให้กูรู้แล้วกันว่าเผลอมามองพี่อ้อนกูน่ะ"
"ไม่มีทางค่ะ คนแบบกูจะเหล่ก็ต่อเมื่อเป็น หนุ่มน้อยหน้ามน ผิวบอบบาง หน้าออดหน้าอ้อนเท่านั้น ส่วนแบบนี้อย่าหวังว่ากูจะชายตามอง"
"ค่ะ!!"
ฝากติดตามด้วยนะคะ เดี๋ยวจะรีบแต่งให้เสร็จแล้วจะมาลงให้น้าาา
เรื่อง : รังสีมันร้าย
นามปากกา : LessLie
เปิดเรื่อง :28/10/23
ปิดเรื่อง : 00/00/00