เหนื่อยที่จะร้าย

เธอ ร้ายเพราะอยากได้เขามาครอบครองโดยไม่สนวิธี หารู้ไหมว่าใจเขานั้นอยู่กับผู้หญิงอีกคน 

ยั่วก็แล้ว เปลี่ยนนิสัยก็แล้ว ทำดีด้วยก็แล้ว ภูวดลกลับไม่เคยเหลียวแลชนัญชิดาสักนิด 

ขนาดคืนเข้าหอเขายังวิ่งไปหาผู้หญิงคนนั้น  

หัดทำอาหารให้ทาน เขาก็ยังออกไปทานข้าวกับผู้หญิงคนนั้น  

“พี่ภูคะ เราต้องไปแล้วนะคะ” ชนัญชิดาลงรถเดินไปเตือนสามีอีกรอบ ฟ้าฝนก็ทำท่าจะตกอยู่รอมร่อ 

“อยากไปมากนักก็ไปคนเดียวสิวะ” เขาหันมาตวาดใส่ แล้วกระชากประตูข้างคนขับที่ปริมนั่งอยู่ออกด้วยความโมโห จากนั้นก็ลากหญิงสาวออกมาโดยไม่สนคำก่นด่าผู้ชายคนนั้น 

“เห้ย นี่มึงจะเอาคุณปริมไปไหนวะ เธอมากับกูนะเว้ย” ภพโวยวายเมื่อจู่ๆ เขาก็โดนฉกสาวสวยไปต่อหน้าต่อตาง่ายๆ 

“อย่ายุ่ง นี่เมียกู” ภูวดลอ้าง รั้งปริมเข้าหาแล้วกอดเอวหล่อนไว้ไม่ห่างตัว ชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างไม่หวั่นเกรง เขาใช้คำว่าเมียกับผู้หญิงคนอื่นทั้งๆ ที่ภรรยาตีทะเบียนก็ยืนอยู่ตรงนั้น 

____________________________________________________________________________________________ 

                    ตื่นเต้นมาก ลงงานในรอบสองปี 

                    ใครชอบผู้บ่าวเมืองเหนือคลั่งรัก สายเปย์ น่ารัก ขี้อ้อน 

                    กดเข้าชั้นไว้นะคะ ลงทุกวัน มาลุ้นกันว่า พระเอกจะเป็นคนที่เราคิดไว้หรือไม่ 

                    ฝากกดหัวใจเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยน้า