อนันต์ธิกา..หลานสาวจอมขมังเวทย์

“นอกจากนี้...มีอะไรแปลกๆอีกไหม ตั้งแต่ยายไม่อยู่” เห็นท่าทางยึกยักลังเลแล้วชักโมโห อนันต์ธิกาเริ่มถลึงตาดุๆ 

           “หึยยย..พี่ใหญ่” 

           “ว่ามาเร็วๆ” 

           “กลัวพี่ใหญ่จะไม่เชื่ออ่ะ...ขนาดช้างเจอกับตัวยังเชื่อไม่ค่อยลง” ช้างยกมือขยี้จมูก หลับตานิ่งๆเหมือนทำใจ สุดท้ายก็ยอมพูด 

           “มีคนมาที่บ้านทุกคืน บางคืนก็เป็นผู้หญิง บางคืนก็เป็นผู้ชาย เป็นเด็กเป็นคนแก่ เป็นคนพิการขาเป๋ก็มี...ทุกๆคืนตอนตีสองมันจะโผล่มาเดินวนรอบบ้านเรียกหายาย มันเดินยังไงไม่มีเสียงฝีเท้า..แม้แต่ไอ้คนขาเป๋ก็เหมือนกัน มืดตื๋อออกขนาดนั้นไฟฉายมันก็ไม่ใช้ตะเกียงมันก็ไม่ถือมา..เกือบตีสองครึ่งมันก็เดินหายไป พี่ใหญ่เชื่อไหม ทุกเช้าช้างมาดูรอบบ้านมันเดินย่ำไปทั่วขนาดนั้น....แต่ไม่มีรอยเท้าเลย”