คำโปรย
บดินทร์ บุญรักษา
วิศวะกรหนุ่มหล่อมาดนิ่งแสนเย็นชาที่มากไปด้วยความสามารถ ผู้รักศักดิ์ศรีมากกว่าสิ่งใด ถึงใครจะมองยังไงเขาก็ไม่เคยสนใจเพราะเธอคนเดียวเท่านั้นที่เขารัก
คณิตา พิพัฒน์วานิช
คุณหนูแสนสวยที่ทั้งซน ทั้งแสบและแสนเอาแต่ใจตัวเองยอมทำทุกอย่างเพื่อความรัก เขาเป็นรักแรกและเขาจะเป็นเพียงรักเดียวของเธอ เธอไม่เคยสนใจว่าคนอื่นจะมองยังไงขอเพียงคนเดียวที่เขารักคือเธอ
ตัวอย่าง
“ไอ้ดินมึงอย่าบอกนะว่ามึงเลิกกับน้องเขาเพราะเรื่องนี้”อดิสรณ์มองเพื่อนอย่างเป็นห่วงเนื่องจากรู้ดีว่าบดินทร์รักศักดิ์ศรีมากแค่ไหน
“เปล่า”บดินทร์เพียงแต่ตอบสั้นๆโดยไม่ได้ขยายความอะไรก่อนที่จะยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มทันที
“แล้วที่มึงบอกว่ามึงอกหัก”อดิสรณ์ถึงกับมองเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ
“กูยังไม่ได้คุยเรื่องนี้กับหนูเล็ก”
“แต่กูว่ามันออกจะไม่ยุติธรรมกับน้องเขาเลย มันจะไม่ใจร้ายเกินไปเหรอว่ะ”อดิสรณ์พูดอย่างไม่เห็นด้วย
“แล้วมึงจะให้กูทำยังไง มึงก็รู้ว่ากูกับเขาต่างกันแค่ไหน”บดินทร์พูดขึ้นอย่างสมเพชตัวเอง
“แต่เรื่องฐานะมันก็ไม่ใช่คำตัดสินของทุกอย่างนะเว้ย”
“แล้วศักดิ์ศรีของกูล่ะ มึงคิดว่ากูอยากเลิกกับเมียตัวเองหรือไง แต่กูก็ดึงเขาลงมาลำบากด้วยไม่ได้เหมือนกัน”บดินทร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
“แล้วมึงคิดว่าการเลิกคือคำตอบที่ดีที่สุดหรือไง”อดิสรณ์เอ่ยขึ้นเสียงเข้มพร้อมกับมองเพื่อนอย่างเข้าใจ
ถ้าเขาเป็นบดินทร์เขาก็คงจะลำบากใจเหมือนกันในเมื่ออีกคนอยู่สูงราวกับดอกฟ้าแต่ตัวเองกับเป็นได้เพียงเศษดิน
“กูไม่รู้”บดินทร์ถึงกับเบี่ยงหน้าหนีสายตาของเพื่อนทันที
เลิกอย่างนั้นเหรอ คำนี้มันช่างเจ็บสิ้นดี ตั้งแต่ที่ตัดสินใจคบกับคณิตาเขาไม่เคยมีคำว่าเลิกเกิดขึ้นในสมองเลยจริงๆ
“เอาเถอะ เรื่องมันอาจจะไม่ร้ายแรงอย่างที่เรานึกกลัวก็ได้ แล้วเรื่องที่มึงจะไปเชียงใหม่มึงจะบอกน้องเขาหรือเปล่า”อดิสรณ์ถามในเรื่องที่อยากรู้ทันที
“กูต้องการเวลา”
บดินทร์มีแพลนที่จะลาพักร้อนสองอาทิตย์เพื่อที่จะขึ้นไปรับแม่กับน้องสาวที่เชียงใหม่และใช้เวลาที่เหลือจัดการเรื่องโรงเรียนของหลานชายวัยสี่ขวบ ซึ่งแน่นอนว่าช่วงนั้นเป็นช่วงที่คณิตาฝึกงานจบพอดีบดินทร์ก็เลยตั้งใจที่จะพาคณิตาไปด้วย แต่ในเมื่อคำตอบออกมาแบบนี้เรื่องที่บดินทร์จะพาคณิตาไปเชียงใหม่ด้วยก็คงเดาได้ไม่ยาก
“ก็แล้วแต่มึง มีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน”
อดิสรณ์เองก็ไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนคนที่จะต้องตัดสินใจทุกอย่างก็คือตัวของบดินทร์เอง และเวลาอาจจะเป็นตัวช่วยที่ดีอย่างที่บดิทร์ต้องการก็ได้
“หึงเหรอคะ”คณิตาถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อเห็นท่าทางโวยวายของร่างสูง
“ใครหึง”
“น่ารักจังเลย พี่ดินหึงหนูเล็กจริงๆด้วย”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว”บดินทร์เอ่ยขึ้นเสียงดุพร้อมกับส่งผ้าเช็ดตัวให้ร่างบางทันที
“ขอบคุณค่ะ แล้วก็ไม่ต้องหึงด้วยเพราะยังไงหนูเล็กก็รักพี่ดินคนเดียว”คณิตาเอ่ยขึ้นเสียงใสก่อนจะยิ้มกว้างให้ร่างสูง
“เลิกพูดแล้วไปอาบน้ำ”บดินทร์พูดขึ้นเสียงดุ
“ก็หนูเล็กมีความสุขนี่น่า แล้วก็ดีใจด้วยที่พี่ดินหึง”
“พูดแล้วยังจะเล่นอีก”
“ไม่ต้องดุแล้ว ไปแล้ว”คณิตาพูดขึ้นเสียงใสก่อนจะเดินไปห้องน้ำที่อยู่มุมห้อง
“ฮึๆ”บดินทร์ได้แต่มองตามร่างบางโดยไม่พูดอะไร
Guest
