•ผัวหล่อเมียสวย▪charming•[yaoi]อีโรติก18+ใสใสไม่ดราม่า

•บทนำ•

..

..

"อะ!..อ๊ะ!..เบาหน่อยสัส!! จุก!" เสียงหวานครางดังลั้นหวังบอกคนด้านบนให้ผ่อนแรงจากการเคลื่อนกายใส่ร่างเขา

"ซี๊ด!! ใครใช้ให้มึงรัด...อ๊า!!กูแน่นขนาดนี้ละแม่ง!!" เสียงสบถด่าจากคนด้านบนที่ยิ่งเร่งซอยยิก

ในใจก็คิดว่า กูเอามาตั้งแต่ปู๋ยังแข็งไม่เป็นจนเดียวนี้สู้มือฉิบหายแม่งยังฟิตไม่ปลี่ยน

"อะ..อ๊ะ..เอ่อ..อื่อจจะ...ไป" เสียงหวานครางสุดจะทนเพื่อต้องการปลอดปล่อย

"ฮืมมม...ฮ๊าา..พร้อมกัน"เสียงครางต่ำจากร่างสูงบอกเร่งสะโพกให้เร็วและแรงขึ้นพร้อมขยับมือช่วยคนตัวเล็กด้านร่างตามจังหวะกระแทกของสะโพก

"อ๊ะ..อ๊ะอ๊าา/อืมมมฮ๊าา"สองเสียงครางเรียกลมหายใจสุดท้ายแล้วกลั้นหายใจเกร็งส่วนร่างปลดปล่อยลูกรักออกมา

ตุบ!

คนด้านบนทิ้งตัวลงทับคนตัวเล็กด้านล้างอย่างหมดแรง

เหนื่อยจริงๆ

"ลุกออกไปเลยสัส"คนตัวเล็กบ่นพร้อมผลักอีกคนให้ออกไป เพราะร่างสูงยังไม่เอาเอ็นร้อนออกจากช่องทางรักของตนที่มีเครื่องป้องกันหุ้มอยู่ ถ้าไม่รีบผลักออกมีหวังได้เริ่มอีกรอบแน่นอน!

"แป๊ปดิพักหน่อยรีบห่าอะไรหนักหนาได้กูเสร็จแล้วจะรีบชิ่งหรอ?"เสียงหอบเหนื่อยยียวนกวนสนตีดังขึ้นปลายจมูกโด่งเป็นสันได้รูปกำลังสูดดมกลิ่นหอมนมระหว่างอกแบนสองข้างและกำลังเคลื่อนขึ้นไปที่ซอกคอกำลังจะขบเม้มถ้าไม่...

ตุบ!!

" โอ้ยยย!! สัส ถีบไมเนี่ย!!??"มันตะวาดกึ่งโอดครวญออกมาเมื่อโดนฝาเท้าเล็กแต่หนักประเคนทับลงบนอกพอดี ส่งผลให้ร่างบอดี้เพอร์เฟกตกจากเตียงลงไปนอนกับพื้นห้อง

"มึงหนัก แล้วกูก็จะรีบไปเรียนด้วย ห่าพักเที่ยงแทนที่จะได้นั้งกินข้าวสบายๆ กลับต้องมาโดนมึงลากมาเนี่ย หิวก็หิวแม่ง!!" คนตัวเล็กบนออกมายืดยาว

เนื่องจากหลังจากหมดคาบเรียนสุดท้ายของคาบเช้า เขากำลังเดินไปโรงอาหาร แต่กลับเจอร่างสูงระหว่างทางไม่มีคำพูดทักทายห่าเหวอะไรเลย โดนลากมายัดใส่รถยนตร์คันหรูขับออกมาด้วยความเร็วจุดหมายคือคอนโดนหรูที่ทั้งสองอาศัยอยู่กันจอดรถปุ๊ปจับเขาอุ้มพาดบ่าขึ้นลิฟท์มาถึงห้องเปิดประตูเข้ามาลากมาที่โซฟา

กดเขาลงพร้อมกับคำพูดแรก "กูเงี่ยน" เยี่ยมเลยสัส!! แล้วก็นั้นละบทรักของผมกับมันกินเวลามา 1 ชั่วโมงนิดๆจากโซฟามาบนโต๊ะทานข้าวและที่สุดท้ายบนเตียง นี้ถ้าไม่เห็นว่ากลางวันมันคงลากผมไปที่ระเบียงเป็นแน่มันหื่นจริงๆอย่าถามแล้วผมจะเข้าเรียนทันหรือเปล่า

พอดีคาบบ่ายคาบแรกว่างพอดิบพอดี๊เหมือนมันจะรู้เลยจัดซะขานี่เปลี้ยเลย อยากรู้ละสิว่าทำไมมันเงี่ยนมากมายเอาผมกลางวันแสกๆและเหมือนจะยังไม่พอขนาดนี้ พอดีว่าไอ้เนี่ยมันอยู่ มหาลัยปีสองมันรูปหล่อ พ่อรวย พี่สวย น้องเหี้ยและอีกมากมายคือจริงๆมันเพอร์เฟกมาก แล้วเป็นเดือนมหาลัยด้วยมันเลยโดนทั้งรุ่นรุ่นน้องให้ช่วยงานนู๋นนี้นั้น อาจงอาจารย์ก็ให้ช่วยเป็นพรีเซ็นเตอร์ประชาสัมพันธ์ให้แก่มหาลัย ที่แรกมันก็จะไม่เอา แต่ตำแหน่งมันค้ำคออ่ะนะเลยต้องจำยอม(?) นี้แหละเหตุผล ที่มันไปลากผมจากโรงเรียนเพราะสิ่งนี้โดยเฉพาะ

เพราะห่างไปอาทิตย์กว่าที่ผมไม่ได้มีอะไรกับมัน กว่ามันจะกลับมาถึงห้องผมก็หลับ เช้าผมก็ไปเรียนปกติ มีไอ้ถังน้องมันมารับเพราะไม่ยอมให้ผมนั้งรถสาธารณะไปเอง ถามโกรธมมั้ย? โกรธนะ โกรธที่มันไม่ให้ผมกินข้าวก่อนเนี่ยแหละ คิคิ จริงๆมีเซ๊กส์กับมัน นั้นก็คือความสุขที่เรามีเวลาทำด้วยกัน ผมก็...ชอบนะแต่อย่าบอกมันละเดี๋ยวได้ใจ ??

"โดดเหอะมึงคิดถึ๋งคิดถึงอยากอยู่ด้วย"เสียงกระเง้ากระงอดไม่เข้ากับสายตาหื่นๆที่มองมาทางผมเลย

"ไฟครับเดี๋ยวปั่นเรียนเสร็จแล้วจะรีบกลับมาอยู่กับไฟเลยนะ"ผมเอาเสียงหวานเอาสู้ โดยการแทนชื่อผมและชื่อมันที่นานๆที่จะเรียกกัน

"เออ!!ก็ได้แม่งผัวคิดถึงแม่งไม่เข้าใจผัวเลยเด็กห่า!"แล้วมันก็ลุกขึ้นมาผลักหัวผมเบาๆ(?)แล้วเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป

ผมได้แต่ถอนหายใจอยู่บนเตียงมันพูดแบบนี้ผมก็ไม่อยากไปแล้วเหมือนกัน ผมไม่ชอบอารมณ์แบบนี้ มันเป็นเรื่องที่แบบเราคุยกันได้หาทางออกได้ทำไมไม่เข้าใจกันละ ถึงไปเรียนผมก็ไม่กะจิตกะใจเรียนแล้วละ ผมก็คิดถึงมันนะแต่ไม่ใช่ว่าเลิกเรียนแล้วจะไม่เจอกันหนิ ก็เจอเวลาแค่อีก 3-4 ชั่วเอง แล้วผมก็อยากให้มันนอนพักก่อน

"เตรียมตัวเดี๋ยวไปส่ง"เสียงมันตะโกนออกมาจากห้องน้ำ ผมนี่ยิ้มหน้าบานเลยครับอย่างน้อยมันก็เข้าใจผมบ้างผมรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปใช้ห้องน้ำอีกห้องข้างนอก ล้างตัวไม่อาบหรอกครับผมอาบน้ำนานมาก

สะบัดเสื้อนักเรียน แต่งตัวรอมันไปส่งโรงเรียนให้ทันเข้าเรียนคาบบ่ายคาบสอง

ผมนั้งรอมันอยู่ที่โซฟา สักพักก็เห็นมันเดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าบูดบึง แต่มันก็ยังหล่อมากๆอยู่ดี แค่เสื้อยืดสีเทาแขนยาวพับแขนแค่ศอก กางเกงยีนขาดๆเซอร์ๆสีซีด กับรองเท้าหูคีบช้างดาว เฮ้อออ!! บางที่ผมก็เบื่อนะที่มันหล่อเกินไป มีแต่คนจ้องแต่ถวายตัวให้มัน  ผมไม่ได้พูดอะไรลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเดินนำมันออกไป สงสัยละสิว่ากระเป๋าหนังสือผมอยู่ไหนอยู่บนห้องเรียนครับพักทานข้าวผมไม่เอาลงมาหรอก เรียนก็เรียนห้องเดิมคาบที่ว่างก็คิดไว้ว่าทานข้าวเสร็จจะขึ้นมางีบซักหน่อยแต่กลับมาโดนสอยแทน

"เหลืองอีกครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวแวะกินข้าวก่อน" มันบอกผมพร้อมกับออกรถไปยังจุดหมาย ผมยิ้มให้มันพลางพยักหน้ารับ

หลังจากกินข้าวขอบอกว่าผมนี้ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวไม่สนใจมันเลย กินเสร็จ มันก็จ่ายของแบบนี้มันแน่อยู่แล้วมันก็มาส่งผมที่โรงเรียนตามที่พูด ผมเข้าช้าไป 10 นาทีด้วย แต่ดีนะที่ครูแกเข้าสายกว่าผมผมจึงไม่โดนลงโทษ นั้งตูดนั้งไม่ทันร้อนอาจารย์แกก็เข้าสอน วิชานี้เป็นวิชา สังคม เป็นวิชายอดฮิตที่เด็กนักเรียนหลับมากที่สุด ผมก็สงสัยนะว่าทำไมไม่ย้ายคาบเปลี่ยนไปเป็นตอนเช้าเด็กจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้(?) อาจารย์เข้ามาไม่ถึง 5 นาที เพื่อนให้ห้องฟุบลงโต๊ะเรียนไป 3 คนแล้ว

ผมก็นั้งเรียนไปห้องเรียนแอร์เย็นฉ่ำน้ำเสียงอาจารย์ก็ไพเราะ? มันเหมือนยานอนหลับชั้นดี บวกกับที่เสียแรงไปกับกิจกรรมบนเตียงแล้วเพิ่งจะโดนขุนจนอิ่ม  ผมจึงเข้าสู่นิทราตามเพื่อนเกือบห้องไปเรียบร้อยหยุด!! โปรดอย่ามองผมแบบนั้นนะ ที่จริงผมเป็นเด็กดี?ตั้งใจเรียนนะ ถ้าไม่โดนไอ้บ้ามันลากไปก่อนอ่ะ จริงๆนะ

แหะๆๆ จะเรียกว่าอะไรดี บทนำ แล้วกันเนอะ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพราะความชอบอ่านนิยายวายหรือเรียกง่ายๆว่าเสพติดวายกันเลยที่เดียว เลยอยากลองแต่งบาง พร้อมรับคำแนะนำ ติชม ทุกความเห็น อะไรอีกล่ะ??  อ่อ ไม่มีอิมเมจเพราะยังไม่เจอที่ถูกใจในความคิดธณะนะ อยากให้อ่านแล้วลองจิตนาการเองมากกว่า ไปแหละ บ๊ายยย!!

ปล.ถ้ามีคนอ่านตอนต่อไปมีแน่ 55+

ปล.2 นิยายเรื่องนี้ไม่ทีพ๊อตเรื่อง ภาษาอาจหวย หยาบ จงเข้าใจ

ปล.3 ธณะพิมพ์ในโทรศัพท์ เรื่องตัวอักษร ย่อหน้าหรือ  ทุกสิ่งอย่างไม่ดี ต้องขออภัยด้วย

ปล.4 นิยายเรื่องนี้จัดหมวดหมูไม่ได้ แต่ตัวเองคือชอบในเรื่องชายชายแค่นั้น  มันมีทั้ง หวาน น่ารัก ตลก อบอุ่น บ้าบ่อคอแตก แหกแวกแนว ไม่มีข้อมูลอะไรน่าเชื่อถือและสามารถทำตามได้เลยนอกจาก  วิธีทำหาร(?)  ฮ่าๆๆ อ่านคลายเครียด(หรือเพิ่มความเครียด) เบาๆสมอง

ปล.5. ชื่อเรื่องอาจไม่เข้ากับเนื่องเรื่อง พยายามทำความเข้าใจว่า คิดไม่ออก และคิดว่าคงไม่เปลี่ยน เพราะมันทำให้ทุกคนกดเข้ามา สามารถแนะนำติชม ด่าได้แต่อย่าแรงเดียวธณะร้อง คิคิ //ขอกอดแรงงงงงง กับทุกที่เข้ามาอ่านนะ

>>>อ่านเถอะ<<<

ยังไงก็เข้ามาแล้ว  กราบงามๆ

fb:ธณะ

ตามไปพูดคุยกันได้นะครับ