บทแนะนำ
นายคือใคร?
สวัสดีทุกคน เรียกเราว่าอะไรดีหละ อืม… เอาเป็นว่าเราชอบให้คนเรียกเราว่า "แพม" มากกว่าชื่อจริงๆของเรา "พาเมล่า" ซะอีก
เพราะอะไรหรอ… จริงๆมันก็มีเหตุผลนะ เราแค่จะรู้สึกเจ็บแปล๊บๆขึ้นมาตรงหัวใจทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้ มันเหมือนไฟฟ้าช็อตซะจนไม่ชอบความรู้สึกนี้.. ค่อนไปทางเกลียดเลยแหละ แต่ก็คิดมาตลอดนะว่าสักวันหนึ่งมันคงจะดีขึ้นตามกาลเวลาได้เอง
เราเพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ที่นี่ได้แค่สามเดือนเท่านั้น ต้องยอมรับว่ายังปรับตัวไม่ได้เลย สังคมใหม่ เพื่อนใหม่ ภาษาใหม่ วันๆนึงกว่าจะหมดไปใช้เวลานานมาก แต่นิวซีแลนด์ก็เป็นประเทศในฝันเรามาตลอดเลยนะ เราชอบบรรยากาศที่นี่ แต่คงไม่ชอบผู้คนที่นี่เท่าไหร่… เพราะมีไอ้หนุ่มผมดำ ตาสีเขียว สูงประมาณ 187 ได้ ย้ายมาอยู่บ้านใกล้กันนี่แหละ หน้าตาหล่อปานเทพสร้าง ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนจุ้นจ้าน คงจะชอบไปแล้วอะนะ
เราย้ายมานี่ด้วยของที่ไม่เยอะมาก เพราะคิดไว้ในหัวแล้วว่า เดี๋ยวค่อยทำงานเก็บเงินเอาละกัน จะได้มีแรงบันดาลใจอยู่ที่นี่ยาวๆ วันนี้เลยตัดสินใจเอาของที่พกมาจากเมืองไทย มาเก็บให้เข้าที่เข้าทางซะหน่อย หลังจากไม่แตะเลยตั้งแต่ย้ายมา
ตอนที่กำลังเก็บของให้เข้าที่เข้าทาง เราดันไปเจอกับรูปๆนึงที่เราไม่คุ้นเลย ทำไมเราไม่คุ้นตัวเราเองในรูปนี้เลยนะ ไม่เห็นจำได้เลยแฮะว่าเคยไปเที่ยวปารีสมาก่อน น้องชายตัวแสบแอบเอารูปเราไปตัดต่อกะแกล้งเล่นๆให้เราปวดหัวหรือเปล่านะ แต่ช่างเถอะ รีบทำรีบเสร็จดีกว่า ร่างกายต้องการชาไข่มุก!!!!!
วันนี้วันอาทิตย์สินะ… ร้านชานมไข่มุกปิด ช่างเป็นคนอัปโชคซะจริงๆ ที่นี่ร้านค้าทุกอย่าง แม้แต่ร้านขายยาก็ปิดในวันอาทิตย์ ตอนมาที่นี่ครั้งแรกรู้สึกแปลกมากๆ เพราะที่เมืองไทยอยากกินตอนไหนก็ได้กิน สะดวกสบายกว่าเห็นๆ
แต่เดี๋ยวนะ อีตานี่มายืนอยู่ตรงหน้าขวางทางเดินเราทำไมเนี่ย!!!
" นายต้องการอะไรจากชั้น หลบไปสิ " พยายามเดินหลบซ้ายหลบขวากับอีตานี่มา 10 กว่าวิแล้วนะ ถ้าไม่บอกนึกว่าถ่ายหนังอินเดียอยู่ซะอีก
จู่ๆ อีตาคนนี้ก็ยื่นชานมไข่มุกให้เรา ด้วยสีหน้าที่เราเกลียดสุดๆ " เอานี่ไปสิ เราให้ " …… จะยิ้มมุมปากทำไมนะ แล้วใส่ยาพิษหรือเปล่าเหอะ
" ไม่เอาอะ ทำไมชั้นต้องรับของจากคนแปลกหน้า หลบทางด้วย " เราเริ่มจะโมโห เลยตัดสินใจว่าวิ่งชน แล้วหนีไปเลยดีกว่า
" อ๊ะ... " ตานี่ชักจะมากไปละนะ " ปล่อยชั้นนะ เป็นบ้าอะไรเนี่ย ปล่อย!!!!! " พอเราสลัดมือจากผู้ชายประหลาดคนนี้ได้แล้ว ก็ใส่เกียร์หมาวิ่งแบบไม่คิดชีวิตทันที ตอนแรกเราคิดว่าหนีพ้นแล้ว จนได้ยินคำนั้นที่ทำให้เราเจ็บแปล๊บหัวใจขึ้นมา จนก้าวขาไม่ออก…
" พาเมล่า " …
Guest
