ไม่ชัดเจน

บทนำ

สวัสดีฉันยูจีน ที่ทุกคนกำลังอ่านอยู่นี้เป็นไดอารี่ของฉันเองและนี่จะเป็นการเขียนมันครั้งสุดท้าย วันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะฉันต้องไปทำธุระสำคัญฉันตัดสินใจแล้วที่จะทำมัน มีผู้ชายอยู่คนนึงฉันสนิทมากบ้านอยู่ติดกัน เขาเป็นเพื่อนของฉันแต่เขาอายุมากกว่าซึ่งห่างกันไม่กี่เดือน แต่ฉันไม่สน ฮ่าๆ นายนั่นกำลังไปย้ายไปอยู่ที่อื่น ฉันคิดทบทวนมาหลายวันแล้วว่าฉันจะทำยังไงดี กับความรู้สึกของตัวเองที่มันตีวนกันอยู่ในหัว ควรบอกหรือไม่บอกดี ความสัมพันธ์ของเราจะจบลงหรือดำเนินต่อเป็นแบบไหน ในที่สุดแล้วฉันจึงตัดสินใจจะบอกนายนั่นไป เอาใจช่วยฉันด้วยนะ....

" จีนลูกลงมาส่งธันวาได้แล้ว "

" ได้ค่ะเเม่ "

ฉันเดินลงไปหาแม่ที่ยืนรออยู่ที่ปลายบันได ในห้องนั่งเล่นที่ติดกันนั้น ครอบครัวของนายนั่นนั่งอยู่แล้วก็เขา ฉันยกมือไหว้พ่อแม่ของเขาแล้วทุกคนก็เดินออกไปข้างนอกเพื่อเตรียมตัวเดินทาง ฉันเดินอยู่ท้ายสุดด้านหน้าฉันคือธันวา ทำไมวันนี้เขาดูนิ่งผิดปกติ ฉันจึงจับชายเสื้อแล้วดึงเพื่อให้เขารู้สึกและหันมา เขาหันมามองฉันอย่างสงสัย

" มีอะไร"

" ทำไมต้องทำเสียงเข้มด้วย เป็นอะไรเนี่ย "

" มีอะไรก็รีบพูด " ตอนนี้ฉันรู้สึกปอดแหกแล้วสิ ทำไงดี

" เอ่อ คือ..ฉัน "

" ติดต่อมาบ้างนะ " อิบ้าเอ้ยพูดอะไรออกไปเนี่ย!!!

" ได้ "

"...."

" แค่นี้ใช่ไหม "

" เอ่อ ฉันว่าฉันรู้สึกดีกับนาย "

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

#ติดตามตอนต่อไป