หญิงสาวอายุยี่สิบปีเกือบสามสิบปีหน้าท้องนูนขึ้นทำให้รับรู้ว่าท้องได้หลายเดือนแล้ว หญิงสาวถือของในมือเดินไปที่ลานจอดรถ ใบหน้าซีดเซียวมีเหงื่อผุดมากมาย
ความจนมันน่ากลัว
ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนก็ไม่สามารถฆ่าตัวตายได้ในเมื่อเธอกำลังมีลูกสาวอีกคนอยู่ในท้องและลูกสาวคนโตรออยู่ที่บ้าน
“ระวัง!!!!”
เคร้ง!!!!
เฮือก!!!!
คนท้องตกใจข้างเท้ามีกระถางต้นไม้ตกแตกลงมาเมื่อเงยหน้าขึ้นไปก็ไม่เห็นระเบียงเลยมีแค่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง
กระถางต้นไม้มาจากไหน?
มองรอบตัวก็ไม่เห็นมีใครสักคน แล้วใครเป็นคนตะโกน คนท้องได้แต่แปลกใจมันเกิดขึ้นตั้งแต่ได้ท้องลูกคนที่สอง ไม่ว่าจะอุบัติเหตุที่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไงและเสียงตะโกนบอกเรื่องอันตรายตลอดเวลา
เมื่อไม่รู้สาเหตุก็ได้แต่ปล่อยความคิดไว้รีบกลับบ้านไปหาลูกสาว เมื่อร่างคนท้องจากไปก็มีเงาสีทองเลือนลางเตะเงาสีดำสลายไป
“สัมภเวสีอย่างเจ้าอย่ามาเตะต้องน้องสาวข้านะ!”
เงาสีทองเข้าไปที่รถคนท้องคอยวนเวียนปกป้องเด็กในครรภ์อย่างหวงแหน
ระหว่างขับรถกลับบ้านก็เห็นคนวิ่งตัดหน้ารถด้วยอารมณ์ตกใจก็หักพวงมาลัยแต่แขนกลับไม่สามารถขยับได้ไปตามความคิดมือจับพวงมาลัยแน่นชนคนที่ยืนขวางพอหันไปมองหลังรถกลับไม่มีใคร
ใจหมายมั่นจะลงไปดู
‘อย่าลงไป กลับบ้าน’
เสียงนี้อีกแล้ว
ถึงไม่เห็นตัวตนแต่เชื่อใจในสิ่งที่ได้ยิน สิ่งนี้ปกป้องมาโดยตลอด ไม่เคยทำอันตราย ด้วยอารมณ์กลัวจะเกิดอุบัติเหตุอะไรอีกก็รีบกลับบ้าน
รถขับหายลับไปเงาสีดำก่อตัวมอง