ความปรารถนาดีของผู้ให้กำเนิดบีบให้ ‘รมิตา’ ต้องแต่งงานกับ ‘นายแพทย์พีรัช’ สูตินรีแพทย์ชื่อดังของโรงพยาบาลภิรมย์เวช
เขาไม่ปรารถนาจะมีคนรักเป็นตัวเป็นตน ไม่พร้อมจะผูกพันกับใคร แต่ครอบครัวกลับอยากให้มีผู้หญิงดี ๆ สักคนอยู่เคียงข้าง
ขณะที่เธออึดอัดกับชีวิตในกรงทองที่มารดามอบให้ อยากเป็นอิสระ เพื่อจะได้ทำทุกอย่างตามใจต้องการ
เงื่อนไขการแต่งงานชั่วคราวของคนสองคนจึงถูกกำหนดขึ้นมา ก่อนที่มันจะพังทลายไม่เป็นท่า เมื่อรมิตาตั้งครรภ์
การผูกมัดแบบไม่จริงจัง จึงแปรเปลี่ยนเป็นชั่วนิจนิรันดร์…โดยไม่เจตนา
#โปรยฉาก
“หมอมีแฟนไหมคะ”
“ถามทำไม คุณชอบผมเหรอ”
อีกฝ่ายย้อนกลับกวน ๆ ทำเอารมิตาหน้ามุ่ย อยากตอบโต้เขา แต่นึกขึ้นได้ว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ จึงฉีกยิ้มหวานส่งให้
“ถามไว้ เผื่อจะชอบ”
พีรัชหัวเราะในลำคอให้กับคำตอบของเธอ เขาหยุดเดินแล้วหันมากอดอกจ้องรมิตาเขม็ง
“แปลก ๆ นะคุณเนี่ย มีเรื่องอะไร พูดมาตามตรงเถอะ พูดได้เลย กับผม คุณไม่ต้องอ้อมค้อมหรอก”
“พูดได้จริงนะคะ”
“ว่ามาสิ”
นายแพทย์หนุ่มถอนหายใจยาวระหว่างรอฟัง เบื่อที่จะเล่นเกมยึก ๆ ยัก ๆ อยากได้รับความกระจ่างสักที ว่าที่เธอถึงขั้นดั้นด้นตามมาหาเขาถึงที่นี่ มันมีเหตุผลอะไรกันแน่
“เราแต่งงานกันดีไหมคะ”
“ทำไมคุณถึงอยากแต่งงานกับผม”
“เมลอยากได้อิสระจากครอบครัวค่ะ ซึ่งเรื่องนี้มันจะเกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าคุณมีแฟนอยู่แล้ว และไม่ได้อยากแต่งกับเมล”
ท้ายประโยคน้ำเสียงของเธออ่อนลง กึ่งเศร้าสลดกึ่งวิงวอน
“ผมยังโสด” ชายหนุ่มเฉลยเรียบ ๆ ควบคุมตัวเองไม่ให้เผลอหลุดยิ้มไปกับท่าทางดีใจโอเวอร์แบบกะทันหันของคนตรงหน้า
“หมอพิชญ์คะ...ปีเดียวได้ไหม เมลจะยอมทำให้ทุกอย่างเลยค่ะ...ถ้าทำได้”
พีรัชมองหญิงสาวที่พยายามผลักตัวเองออกจากอ้อมอกของมารดาด้วยแววตาทึ่ง ๆ เธอคงอึดอัดและทรมานใจมาก ถึงขนาดลั่นวาจาว่าจะยินยอมทำตามความปรารถนาของเขา เพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ นิ่งคิดอยู่นานเขาก็ถามเธอกลับ
“ถ้าผมอยากได้คุณล่ะ”
“คะ?”
“ถ้าวันไหนผมเกิดอยากจะนอนกับภรรยาตัวเองล่ะ”
คราวนี้เป็นรมิตาที่เงียบไปเมื่อได้ฟังคำขอ ทว่าดวงตาของเธอกลับหลุกหลิกไปมา คล้ายกับว่ากำลังคิดไม่ตก ไม่รู้จะให้คำตอบเขาอย่างไร ตริตรองอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายเธอก็ก้าวผ่านความลังเลใจไปมองสบตาคู่นั้นอย่างมุ่งมั่น เลือกเส้นทางนี้แล้วไม่คิดหวนกลับ ไม่ว่าจะเจอกับเหตุการณ์อะไร ก็ต้องก้าวไปต่อ
“ถ้าคุณต้องการ ก็ได้ทุกอย่าง...เมลตกลง”
“งั้น...ดีลครับ”
Guest
