มาถึงตอนนี้ลมหวนได้แต่คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้ใช่เจ้ากรรมนายเวรของธันวาหรือว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเขากันแน่
แต่..
‘ก็มาดิครับไอ้ลมกลัวที่ไหน’
และก็เป็นไปอย่างที่เวหาว่าเมื่อร่างเล็กของธันวาแทบจะไม่มีแรงเหลืออยู่สภาพตอนนี้ไม่ได้ต่างอะไรเลยกับผู้ป่วยติดเตียง
“เอามันไปทิ้งไว้ข้างถนน”
เสียงที่ดังออกมาปนกับเสียงฟ้าร้องแววเข้ามาในโสตประสาทของคนที่นอนอยู่บนเตียงทำให้เขายิ้มออกมา
‘มันคงจบแล้วสินะ
♥️♥️♥️♥️🙏🙏🙏🙏🙏🙏
พูดคุย
สวัสดีค่ะเรานามปากกา แค่ตัวเลข คะ ก่อนอื่นก็ต้องขอบพระคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านกันก่อนเลยนะคะที่หยิบนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาอ่านกัน
พูดถึงจุดประสงค์ในการแต่งนิยายเรื่องนี้เอาจริงนิยายเราเกือบทุกเรื่องเป็นฟีลกุ๊ดและเรื่องนี้ก็เช่นกันชีวิตจริงมันดราม่าไม่ไหวเข้ามาในโลกนิยายก็ขอให้มีความสุขบ้างอะไรบ้าง
เนื้อหาต่าง ๆ เราล้วนจินตนาการณ์ขึ้นมาผิดพลาดตรงไหนหรือไม่ถูกต้องประการใดเราก็ต้องขออภัยทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วย
การเป็นมือใหม่ในการเขียนนิยายมันไม่ง่ายเลยจริง ๆ แต่เราก็ดีใจนะคะที่วันนี้นิยายของเราถูกคุณค้นพบ บอกเลยว่าคุณคือแรงผลักดันให้เราได้ทำสิ่งที่เราชอบต่อไป
หรือถ้ามีข้อผิดพลาดประการใดสามารถแนะนำมาได้นะคะเรายินดีรับนำไปปรับปรุง
ฝากติดตามให้กำลังใจนักเขียนสู้ชีวิตกันด้วยนะคะ สู้ไม่สู้คิดดูปกก็ยังต้องวาดเองก็ทุนเรามีน้อยอะเนาะทำไงได้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
สุดท้ายนี้ขอให้ทุกท่านมีความสุขไปกับการอ่านนะคะ
ขอบพระคุณจากใจ
แค่ตัวเลข