โซ่
เจ้าของสนามเเข่งรถเถื่อนในตัวผู้ชายคนนี้เป็นแหล่งรวมแห่งความหยาบช้า ป่าเถื่อน เลวร้าย ขี้หงุดหงิดปากคอเราะร้ายทุกคำพูดไม่มีประโยคไหนที่จะไม่มีคำว่า กู อยู่ในนั้น การทำงานในธุรกิจสีเทาทำให้เขาไม่เคยอ่่อนโยนให้ใครหน้าไหนทั้งนั้นหยาบคายใส่หมดไม่สนว่าลูกใครจนเพื่อนให้ฉายาว่าเจ้าพอเเห่งความอารมณ์เสีย
" อย่าไปโง่ให้มันมาก กูเห็นแล้วกูหงุดหงิดอยากถีบชิบหาย "
ปาแปง
ลูกสาวคนเล็กของตระกูลผู้ดีเกิดมาในครอบครัวร่ำรวยมากและมีลูกเมื่อพร้อมจึงตามมาด้วยนิสัยและท่าทีที่อ่อนหวาน อ่อนต่อโลก สุภาพอ่อนโยน จิตใจอ่อนโยน อยู่ในโลกที่สดใสสวยงามมาโดยตลอด โตมาท่ามกลางบรรยากาศแห่งความรักและความอบอุ่นของคนในครอบครัวและพี่เลี้ยงที่ทุกคนปฏิบัติต่อเธออย่างถนุถนอมจนไม่เคยที่จะได้ยินหรือพูดคำหยาบคายและเตือนเธอเสมอว่า
" ฮึก ปาแปง ขอโทษค่ะ "