รักนี้หมาไม่กัด

“ถ้าคุณจะเตะมัน คุณเตะฉันแทนเถอะ” ฉันยกมือพนมไหว้ ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาสั่นไหว ความรู้สึกผิดแน่นอยู่เต็มอก มองเขาคนนั้นที่เป็นผู้เสียหาย 

“ครับ? คุณพูดอะไร” เขาเลิกคิ้ว ตาคมชัดเบิกกว้างตกใจ “คุณให้ผมเตะผู้หญิง” 

มองจากสายตาก็พอรู้ เขาคงคิดว่าฉันบ้าที่แนะนำวิธีแปลกๆ ให้เขาทำ คนปกติที่มีกระบวนการความคิด ผ่านการกรองจากสมอง เขาคง…ไม่พูดออกมาแบบนี้ 

ช่างเถอะ! นี่มันยุคสมัยไหน หญิงชายใครเขาแบ่งแยก หญิงชายเขาเท่าเทียมกันหมดแบ้ว 

“ไม่เป็นไรคุณ” ฉันส่ายหน้า โบกไม้โบกมือ ย้ำบอกเขาเสียงดัง ฉันไม่ถือสาหรอก ต่อให้เขาจะเตะผู้หญิงจริง ณ ตอนนี้ฉันก็ยอมเท่าทุกอย่างแหละ แถมฉันยังไม่มีวันประจานเขาทีหลัง ฉันขอแค่เขาอย่าเอาเรื่องเอาราวน้องชายของฉันเลย “ฉันไม่ถือหรอกนะคะ จะหญิงชาย คนผิดก็คือคนผิด” 

“คุณก็เลยยอมให้ผมเตะคุณ แทนที่จะเตะหมาเหรอครับ”