Ex.
“คุณดิน ณิชาว่าเรากลับกันดีกว่านะคะ” ณัฐณิชาแตะมือลงไปที่แขนของอีกฝ่าย ให้เขารู้ตัวว่าถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายทางใครทางมัน
“ดื่มเป็นเพื่อนผมอีกแก้วนะณิชา” หัสดินทร์คะยั้นคะยอให้ณัฐณิชาดื่มต่อ ด้วยการรินไวน์รสเลิศส่งให้หญิงสาวอีกแก้วเป็นการปิดท้าย
“หมดแก้วนี้พอนะคะ” เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใบหน้าหวานแดงระเรื่อ เลือดลมสูบฉีด เธอพยายามเก็บอาการเอาไว้ หัสดินทร์ยิ้มกรุ้มกริ่ม แต่ก็ยอมตามใจเธอ
“ไหวไหมณิชา” หัสดินเข้าไปประคองร่างบอบบางเอาไว้ไม่ให้ล้มพับไปกองที่พื้น
“ณิชาคงเมาจริง ๆ อย่างที่คุณดินว่า” เธอฝืนยิ้มให้เขา ดวงตาคู่สวยของเธอแทบลืมไม่ขึ้น แต่ก็ยังคงฝืนตัวเองเอาไว้
“ณิชาผมไปส่งนะ ไม่ต้องโทรบอกผู้จัดการหรอก ผมเป็นคนไปรับณิชามาเอง ก็ต้องไปส่งณิชาเองถึงจะถูก”
“ส่งอย่างเดียวนะคะไม่ทำอย่างอื่น”
“ครับส่งอย่างเดียว”
หัสดินทร์ลอบมองคนหลับเป็นระยะ จนรถจอดสนิทอยู่ที่คอนโดที่เธอพักอาศัย
“ณิชาครับ ถึงแล้ว”
“อืม… ถึงแล้วเหรอคะ ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง ไม่เชิญเข้าไปในห้องนะคะ” เสียงหวานสั่นระรัว ฟังดูก็รู้ว่าเมามาก ณัฐณิชาก้าวลงจากรถสปอร์ต ส่งยิ้มหวานจนตาหยี พร้อมโบกไม้โบกมือให้ชายหนุ่ม ก่อนหมุนตัวเดินโซซัดโซเซ ทำให้คนที่นั่งอยู่ในรถแอบลุ้นไปด้วย
“อุ๊ย! คิดว่าใคร” เธอเงยหน้าขึ้นสบสายตา เพราะความเมาทำให้เธอกล้าบ้าบิ่นเขย่งปลายเท้า ยื่นหน้าไปใกล้ ใช้สายตาโลมเลียอีกฝ่ายอย่างเปิดเผย ก่อนจะฉีกยิ้มหวาน ๆ
.....................................................................................
ฝากติดตามนามปากกา พริกเม็ดเล็ก เผ็ดถึงใจ ด้วยนะคะ
Guest
