กวนหลิงหลง สตรีตัวน้อยอายุย่างเข้าสิบเจ็ดปี นางตายในคืนเข้าหอ ร่างกำลังจะถูกนำไปฝั่งหลังจากที่ตายยังไม่พ้นคืน เพราะมีเงื่อนงำบางอย่าง แต่จู่ๆนางกลับฟื้นขึ้นมา ทั้งที่หมดลมหายใจไปแล้วหลายชั่วยาม
ซูเหยา คุณหมอสาววัยยี่สิบเจ็ด กำลังทำหน้าที่อยู่ในห้องผ่าตัดกับหมอใหญ่ แต่ใครจะรู้ว่างานที่ทำอยู่ทุกวันจะทำให้เธอจากไปง่ายขนาดนี้ หรือเป็นเพราะชะตาฟ้าลิขิต ที่ดึงเธอให้มาอยู่ในร่างของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าตายไปแล้ว และยังต้องหนีตายอีกรอบจากคนที่ตามสังหารเจ้าของร่างนี้
ฉินเฟยฟรง หรือฉินอ๋อง วัยยี่สิบห้า อนุชาเพียงองค์เดียวของฮ่องเต้ ภายนอกเขาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ เที่ยวเตร่ไม่สนงานราชกิจ ไม่เข้าราชสำนัก ไม่อยู่ในวัง เคยผิดหวังจากคนรักจึงจำฝังใจ จู่ๆคืนหนึ่งก็มีสตรีหน้าตาอัปลักษณ์มาขอความช่วยเหลือ เขาจึงยื่นขอเสนอเมื่อนางตื่นขึ้นมา ให้อยู่ในฐานะ "ชายากำมะลอ" จนกว่าเขาจะได้พบเจอสตรีที่พึงใจ เพราะไม่อยากอภิเษกกับองค์หญิงต่างแคว้น อ๋องหนุ่มจึงคิดแผนนี้ขึ้นมา
เรื่องย่อ
“มาได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ มืดค่ำเช่นนี้แล้ว” น้ำเสียงอ่อนโยนของเฟยหรงไม่ได้เอ่ยกับผู้ที่เขาบอกว่ารัก แต่เป็นสตรีสูงศักดิ์ต่างหาก
“ถานชิงคิดถึงเสด็จพี่นี่เพคะ”
“พี่พึ่งกลับมาไม่ถึงชั่วยามเลยนะ เจ้าก็คิดถึงแล้วหรือ” เฟยหรงเย้าสตรีตรงหน้า
“เฟยหรง เจ้าทำอะไรของเจ้า ห๊ะ! ไม่เห็นหรือว่าซูเหยายืนอยู่ตรงนี้ ไยถึงไม่รักษาน้ำใจกันบ้าง อีกไม่กี่วันก็จะแต่งงานกันแล้วนะ” ไท่เฟยเอ่ยตำหนิบุตรชาย
“แต่งงาน? มันก็แค่การแต่งรับสนมเข้ามาเท่านั้น ไยลูกต้องใส่ใจถึงเพียงนั้น นางเป็นแค่คนใกล้ตายที่ลูกช่วยไว้จนรอดชีวิต ได้เป็นถึงสนมก็ดีแค่ไหนแล้ว คิดจะเรียกร้องสิ่งใดอีกงั้นหรือ” เฟยหรงเอ่ยเสียงเรียบกับมารดา ก่อนจะหันมายิ้มให้คนที่ยืนอยู่ข้างกาย “ได้ยินแล้วนะน้องหญิง เอาไว้ฝ่าบาททรงดีขึ้นเราค่อยขอพระราชทานสมรสแล้วกัน ยามนี้คงไม่เหมาะนักเจ้ารอได้ใช่หรือไม่”
“ได้สิเพคะ หม่อมฉันเชื่อว่าคงอีกไม่นานหรอกเพคะ ฝ่าบาทต้องมีพระพลานามัยแข็งแรงอีกครั้ง สวรรค์ต้องอวยพรให้คู่ของเรา” ว่าแล้วถานชิงก็ซบลงที่อกแกร่ง
ริมฝีปากอิ่มยิ้มเยาะมายังผู้ที่ยืนมองมาหน้านิ่ง แต่อันที่จริงใจดวงนี้มันแตกสลายไปแล้ว ทุกอย่างกระจ่างชัดในสายตานี้ ซูเหยาเผยยิ้มออกมาบางๆ สร้างความประหลาดใจให้อีกฝ่าย ซึ่งหวังให้นางร้องไห้ฟูมฟายเช่นสตรีทั่วไป
เมื่อต้องสูญเสียบุรุษอันเป็นที่รัก แต่เหตุใดศัตรูหัวใจจึงยิ้มราวกับไม่ได้รู้สึกสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย และไม่ได้มีแค่ถานชิงที่คิดเช่นนี้ เฟยหรงสบนัยน์ตาสวยของชายาตัวน้อย เขาอ่านไม่ออกเลยกับใบหน้าเฉยชาและรอยยิ้มนั้น มันทำให้เขากลัวอย่างบอกไม่ถูก ก่อนที่ทุกอย่างจะกระจ่างชัดในถ้อยคำที่ได้ยิน
“ถือว่าเป็นเรื่องดีเพคะ หม่อมฉันเองก็ทำหน้าที่ชายากำมะลอด้วยความอึดอัดใจไม่น้อย หลังจากนี้คงมีชีวิตของตนเองเสียที ขออวยพรให้ท่านอ๋องและองค์หญิงมีความสุขกับชีวิตคู่เพคะ เสด็จแม่..เอ๋!..ไม่ใช่สิ..ไท่เฟยซูเหยาขอตัวก่อนนะเพคะ อาหารมื้อนี้ควรเป็นคนที่อยู่ในครอบครัวจริงๆ เสวยด้วยกัน ซูเหยาก็แค่คนนอก คงไม่เหมาะที่จะนั่งร่วมโต๊ะ ทูลลาเพคะ”
“พี่รู้ว่าเอ่ยสิ่งใดไปเจ้าก็คงไม่เชื่อในยามนี้ แต่สิ่งเดียวที่พี่จะบอกคือ พี่ ระ”
“เก็บถ้อยคำของพระองค์ไว้เอ่ยกับสตรีอื่นเถอะเพคะ หม่อมฉันไม่สนว่าท่านอ๋องทำไปเพราะเหตุใด แต่คนเรามีหลายร้อยวิธีที่จะไม่ทำร้ายจิตใจผู้อื่น แม้จะทำก็ต้องให้รู้สึกเจ็บน้อยที่สุด ถึงจะพูดได้ว่ามีใจรักอีกฝ่ายจริง” ถึงตอนนี้ซูเหยาลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย โดยมีแค่โต๊ะปรุงยากั้นเอาไว้เท่านั้น
ไอร้อนบนเตาสี่ใบพวยพุ่งบดบังใบหน้างาม ซ่อนหยดน้ำใสที่กำลังไหลลงมาได้ดีทีเดียว
“แต่สิ่งที่พระองค์ทำหาได้มีความคิดเช่นนั้นปะปนไม่ หม่อมฉันไม่รู้ว่าถ้อยคำใดจริงคำใดเท็จหลังจากนี้ รู้แค่ว่าทุกถ้อยคำที่ท่านเอ่ยออกมา ล้วนแต่กรีดเข้าไปในใจของหม่อมฉัน และยามนี้มันก็เป็นแผลใหญ่นัก และชาตินี้มันคงไม่มีทางหายไปเป็นแน่” ถ้อยคำนี้จบลงเฟยหรงก็เดินเลี่ยงมาหาคนน้องทันที แต่สิ่งที่เห็นมันทำให้ใจแกร่งร่วงหล่น เพราะหยดน้ำตาของนางกำลังไหลลงมา แต่ดวงตานั้นกับแข็งกระด้าง จนเขาต้องยืนนิ่งมองด้วยใจปวดร้าว
“ซูเหยาพี่ขอโทษ ฟังพี่ก่อนเถอะ”
“หึ!” เสียงเยาะในคอเปล่งออกมาทันที “พระองค์เลือกที่จะทำให้หม่อมฉันเจ็บ ทั้งที่ปากบอกว่ารัก หลังจากนี้ก็อยู่กับทางที่ท่านอ๋องเลือกให้มันเป็นเถอะเพคะ เพราะไม่ว่าจะเอ่ยสิ่งใดหม่อมฉันก็ไม่อาจเชื่อได้อีกแล้ว” ถ้อยคำขาดหายไปเพราะเสียงติดคัดที่มันจุกอยู่ที่คอ
# เอาตอน ขมๆ มาฝาก อิอิ ดราม่าไม่เยอะหรอก พอให้จุกอกเล่นๆ ตอนเขารักกันก็น่ารักนะ อีพี่เขาก็รัักน้องแหละ แต่ก็อย่างว่าเลือกวิธีผิดมันก็ ขม แบบนี้แหละ แต่เพราะอะไรท่านอ๋องถึงเลือกทำแบบนี้ ไปตามดูกันนะคะ แล้วคุณน้องจะใจอ่อนไหม หรือจะเปลี่ยนสามีไปเลย ก็ต้องตามไปอ่านกันนะคะ
# นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งตามจินตนาการนะคะ เนื้อหาบางช่วงบางตอนคือการสมมุติเท่านั้น เป็นแนวเกิดใหม่ ความสามารถของนางเอกก็มีพอประมาณ ฉลาดบ้างโง่บ้างตามธรรมชาติของคน มีรักโลภโกรธหลง
#นิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
Guest
