เกือบลืมไปแล้วว่ารัก

“ถ้าพี่แดนไม่ได้เกลียดบี๋ถึงขั้นอยากทำให้ชีวิตบี๋ย่อยยับก็ช่วยวางตัวให้ดีกว่านี้หน่อยเถอะค่ะ  

บี๋ไม่อยากให้ใครต่อใครจับตามองมากเกินไปกว่านี้” บุณชิดาบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง 

“บี๋จะให้พี่ทำเป็นไม่รู้จักกันน่ะเหรอ” 

“ค่ะ แบบรุ่นพี่รุ่นน้องร่วมสถาบันที่ไม่ได้ความสัมพันธ์อะไรเป็นพิเศษ” 

“ทั้งที่ความเป็นจริงเรารู้ไส้รู้พุงกันหมด ผ่านอะไรด้วยกันมามากมายน่ะเหรอ พี่ทำไม่ได้หรอก” 

“จะไปยากอะไรคะ พี่แดนก็แค่ทำตัวเหมือนช่วงสามสี่ปีที่ผ่านมา” 

“บี๋” เขตแดนเรียกชื่อคนพูดเสียงเข้ม เพราะช่วงสามสี่ปีที่หญิงสาวบอกเป็นช่วงเวลาเลิกรากัน  

เธอหายไปจากชีวิตของเขาและเขาไม่รู้ข่าวคราวในชีวิตของอีกฝ่ายเลย 

“ถือว่าบี๋ขอร้องละกันค่ะ บี๋อยากทำงานนี้ยาว ๆ ยังไม่อยากหางานใหม่ตอนนี้” 

“ได้ ถ้าพี่ทำเย็นชากับบี๋เกินไปก็อย่ามาหาว่าพี่ใจร้ายแล้วกัน” 

“ขอบคุณค่ะ” บุณชิดาไม่สะทกสะท้านกับคำขู่ ซ้ำยังยกมือไหว้เขาอย่างขอบคุณเสียอย่างนั้น  

นั่นทำเอาเขตแดนถึงกับขบกรามแน่น ยืนมองร่างเพรียวที่พอพูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปหน้าตาเฉย  

ยายเด็กบ้า! 

. 

ไปติดตามผลงานและความเคลื่อนไหวได้ที่เพจ ‘ลานีน’ นะคะ 

https://www.facebook.com/MableLanine/