#ภีมxอลิน
คนหนึ่งรอ ส่วนอีกคนก็ซึน
จีบก็แล้ว อ่อยก็แล้ว น้องก็ยังไม่รู้
…………
“ ให้มันทักทายคนให้หน่อยสิ” ชายหนุ่มยกเจ้าหมีขึ้นมา ก่อนจิ้มที่หน้าของมัน “ สวัสดีกันยัง”
อลินลดามองคนพูด โดยที่เขาไม่มองหน้าเธอเลยสักนิด เหมือนกับเขากำลังพูดกับหมีสีหวานจริงๆ
เอางั้นก็ได้
มือบางฉวยโอกาสคว้าน้องหมีไปครอบครอง ก่อนจับมือทั้งสองของน้องให้ไหว้คนอายุมากกว่า
“ สวัสดีพี่ภีม”
“ อืม…ใช้ได้หนิ จะมาอยู่ด้วยหรอ”
ร่างสูงอมยิ้ม นั่งไขว้ขา ก่อนเท้าคางมองตุ๊กตานิ่ง จนร่างบางที่ไม่เคยเห็นเขาในมุมนี้ ต้องขยับถอยหลังไปหนึ่งก้าว
“ ใช่ค่ะ จะขอมาอยู่ด้วยนะคะ”
“ ทำอะไรเป็นบ้าง” เขายังคงถามต่อพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้คนมองใจสั่นเล็กๆ
“ ทำ เอิ่ม ทำ…ทำตัวนิ่งๆ ไม่รบกวนได้คร่าาา”
“ จะไม่ทำห้องสกปรกใช่ไหม” เสียงทุ้มนิ่มนวล จนคนฟังถึงกับไม่อยากเชื่อว่าจะหลุดออกมาจากปากของเขา
“ ใช่ค่ะ”
“ จะเลี้ยงง่ายใช่ไหม”
“ ใช่ค่ะ”
“ จะเป็นเด็กดีใช่ไหม”
หญิงสาวรู้สึกว่าเสียงทุ้มอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่ได้ยิน บางทีเธอก็อดอิจฉาน้องหมี ที่ได้ยินน้ำเสียงโทนนี้ของเขา
“ ใช่ค่ะ” เธอตอบกลับเขาด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“ จะไม่ดื้อใช่ไหม”
“ ใช่ค่ะ”
ภีรวัตรเหลือบตามองคนที่ตั้งตนเป็นเจ้าของตุ๊กตาหมีเพียงแวบเดียวก็มองกลับมาที่ตุ๊กตาในมือเธอต่อ
“ จะรักพี่ภีมคนเดียวใช่ไหม”
“ ใช่ค่ะ เอ้ย ไม่ใช่”
ชายหนุ่มมองหน้าคนที่เผลอหลุดปากพูดออกมา จนยืนนิ่งอ้ำอึ้งตะกุกตะกักทำตัวไม่ถูก
“ หมายถึงหมี”
~~~~
สวัสดีค่ะผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
ก่อนอื่นขอฝากนิยายเรื่องแรกไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
มือใหม่มาก
แต่ขอมอบนิยายพลังบวกให้กับนักอ่านทุกคน
หวังว่าเรื่อง ใจบอกว่าเธอ ก็ต้องเป็นเธอ
จะมาเติมเต็มใจของทุกคน ให้ฟูนะคะ
ขอต้อนรับสู่ บ้านภีมxอลิน นะคะ
…
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
ชื่อตัวละคร สถานที่ เป็นเพียงสิ่งที่สมมติขึ้นมา
ห้ามคัดลอก หรือดัดแปลง
หากมีคำผิดพลาดประการใด ผู้เขียนต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้
หรือผู้อ่านพบคำผิด แจ้งนักเขียนได้เลยนะคะ
Guest
