เนื้อหาจากบางช่วงบางตอน
“คุณลุงเป็นนาเนีย”
ศศิร์ธามองเจ้าของเสียงกล่าวหาด้วยสายตาจะรักก็ไม่ใช่จะชังก็ไม่เชิง หมายถึงอะไร นาเนีย ดินแดนในภาพยนต์ฟอร์มยักษ์อะไรนั่นน่ะหรือ
“อะไรนะ” ศศิร์ธาถามกลับด้วยเสียงทุ้มมองสองคนตรงหน้าด้วยสายตาประเมิน
“นาเนียไงคะ น้องกำลังพูดว่าคนที่นิสัยไม่ดี ชอบรังแกคนอื่นคิอนาเนีย” เด็กหญิงนารีนิษฐกานต์พยายามอธิบายด้วยใบหน้าชมพูเข้มเพราะโกรธที่ลุงตัวสูงใหญ่รังแกแม่ของตัวเอง “มะกี้น้องเห็นค่ะ น้องเห็นว่าคุณลุงนาเนียกัดปากของแม่น้อง คนนิสัยไม่ดี ครูเต็มจะต้องทำโทษแน่ ถ้าน้องเอาไปฟ้อง”
ประไพพรรณีเม้มปากที่บวมเจ่อเอาไว้จนแน่น ไม่ดีเลยแบบนี้ เรื่องแบบนี้ไม่ควรที่ใครจะต้องมารู้ ส่วนคนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็น ‘คุณลุงนาเนีย’ ได้แต่กระแอมในลำคอเบา ๆ ใช่เขากัด หากจะเรียกให้ถูก เขาจูบเธอต่างหาก ก่อนจะถูกหมัดเล็ก ๆ ต่อยเข้าที่ก้น แม่ตัวน้อยร้องตะโกนเหย็ง ๆ ว่าให้ปล่อยแม่ของตัวเอง ตัวแค่นี้ร้ายใช่ย่อย
“ถ้าลินินพูดถึงคนที่นิสัยไม่ดี ไม่ใช่ ‘นาเนีย’ นะลูก เขาเรียกว่า ‘มาเฟีย’ ”
“นั่นแหละ คุณลุงเป็นนาเนีย น้องไม่ชอบคุณลุง”