ฟรานซิสโก เคลย์ตัน (ฟราน)
อายุ 35 ปี ผู้ชายงานดี เกรดพรีเมี่ยม เพียบพร้อบทุกอย่าง รวยมากระดับล้านๆ
เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ครบวงจร / ธุรกิจการเงินและประกันภัย และธุรกิจอื่นๆ อีกหลายประเภท
พรสวรรค์ แก้วศิริกุล (อวยพร)
อายุ 25 ปี เจ้าของร้านเบเกอรี่ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ขยัน อดทน เก็บออม เพื่อลูกสาว
พลอยสวย แก้วศิริกุล (น้องพลอย)
อายุ 2.5 ขวบ ตัวอวบ น่ากอด ป่วนและซน ชอบช่วยคุณแม่ทำขนม
ตัวอย่าง
พลอยสวยเอานิ้วเคาะข้างแก้ม ทำหน้าครุ่นคิด
“คุณลุงร้องไห้ทำไมคะ โตแล้วน้า ไม่ร้อง ไม่ร้อง” พลอยสวยตบไหล่ฟรานซิสโกเบาๆ
น้ำตาที่ไหลจากดวงตาของฟรานซิสโก คือน้ำตาแห่งความดีใจ น้ำตาแห่งความยินดี
เด็กผู้หญิงลูกครึ่งที่เขาฝันเห็นบ่อยๆ รูปร่างหน้าตาเหมือนพลอยสวยทุกประการ ไม่น่าเชื่อว่าพลอยสวยจะมีตัวตนจริงๆ และที่สำคัญหนูน้อยตัวอวบเป็นผลผลิตทางสายเลือดของเขากับพรสวรรค์
แม่ของลูกใจร้ายมากเหลือเกิน ไม่คิดจะบอกเขาสักคำ ปกปิดเก่ง ซุกซ่อนเก่ง ถ้าเขาไม่บังเอิญรู้ ความลับเรื่องนี้ ก็คงไม่แตก
เขารู้สึกขอบคุณที่ตัดสินใจมาหาพรสวรรค์ตั้งแต่เช้า จึงได้รู้ความจริงในเรื่องที่ปิดบังเขาเอาไว้
ฟรานซิสโกอยากจะบอกพลอยสวยว่าเขาดีใจมากๆ ที่ได้เจอพลอยสวย แต่ก็เกรงว่าลูกจะถามหาเหตุผลในเชิงว่าทำไมเขาต้องรู้สึกแบบนั้นด้วย เพราะเขากับพลอยสวยไม่ได้คุ้นเคย ไม่ได้สนิทสนมกัน พลอยสวยรู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นลูกค้ามาใช้บริการที่ร้าน
หนูน้อยไม่ได้รับรู้ว่าแท้จริงแล้ว เขาคือพ่อของเธอ
ตอนนี้ เขาจึงได้แต่เงียบไปก่อน
แต่เขาจะต้องบอกความจริงให้พลอยสวยรับรู้
ฟรานซิสโกไม่รู้ว่าพรสวรรค์บอกพลอยสอยหรือเปล่าว่าเขาคือพ่อ เขาประเมินจากความเป็นไปได้ คิดว่าเธอไม่ได้บอกแน่ๆ
ถ้าแย่หน่อย เธอก็คงบอกพลอยสวยด้วยคำพูดสวยหรูว่าเขาไปเป็นเทวดาอยู่บนสวรรค์
ถ้าดีอีกนิด พรสวรรค์ก็น่าจะบอกลูกว่าพ่อของลูกชื่ออะไร เธอกับเขาแยกกันอยู่ เพราะไม่ได้รักกันแล้ว
พลอยสวยเห็นฟรานซิสโกไม่ตอบ ก็คิดตามประสาเด็กว่าฟรานซิสโกคงหิวจัด จนร้องไห้ เพราะตอนที่เธอหิว เธอก็เป็นแบบนี้
“คุณลุงหิวละซี”
“อ้อ ครับ ลุงหิว” ฟรานซิสโกตอบแทนจะทันที จริงๆ แล้ว กระเพาะอาหารของเขาไม่ได้ทำการประท้วง
พลอยสวยยิ้มจนแก้มป่อง เดินไปหาคุณแม่
“แม่จ๋า นุ้งขอข้าวของนุ้งให้คุณลุงได้ไหมจ๊ะ”
พรสวรรค์สอนลูกมาตลอดว่าให้มีน้ำใจกับผู้อื่นเสมอ แต่จะต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อน
“น้องพลอยอิ่มแล้วเหรอคะ” พรสวรรค์ไม่ได้ตอบที่ลูกสาวถาม
หนูน้อยส่ายหน้าเร็วๆ
“ยังจ้า แต่นุ้งหิวน้อยกว่าคุณลุง นุ้งอยากแบ่งให้คุณลุงกินด้วย”
“แล้วแต่น้องพลอยเลยค่ะ” พรสวรรค์อยากพาลูกสาวกลับเข้าไปในร้าน แต่ก็ไม่รู้จะเหตุผลอะไรมาอ้าง
ยังไม่ได้อบขนมอย่างนั้นหรือ พลอยสวยเห็นอย่างชัดเจนว่าของทุกอย่างในร้านเตรียมพร้อมแล้ว สำหรับขาย
หรือรู้สึกปวดท้องกะทันหัน แล้วรีบอุ้มลูก เข้าไปในร้าน
มันเป็นข้ออ้างที่ไม่มีเหตุผล เพราะฟรานซิสโกก็มาถึงที่นี่แล้ว และดูท่าทาง เขาจะไม่ยอมกลับไปง่ายๆ ถ้าเขายังไม่ได้ถามไถ่เรื่องที่ยังสงสัย
“เช็ดมือก่อนนะคะ”
พรสวรรค์หยิบกระดาษทิชชู่แบบเปียกมาเช็ดมือให้หนูน้อย เผื่อว่าลูกจะหยิบข้าวเหนียวกับหมูปิ้งกินเอง จะได้ปลอดภัย แม้ว่าเจ้าเหมียวตัวนี้จะสะอาดสะอ้าน แต่พลอยสวยลูบแก้ม ลูบตัวมันไปแล้ว เธอคิดว่าป้องกันไว้ ย่อมดีกว่า
พลอยสวยเช็ดมือจากกระดาษทิชชู่แบบเปียกเสร็จแล้ว ก็เอากล่องข้าวที่มีหมูปิ้งกับข้าวเหนียวให้ฟรานซิสโก
“นี่ค่ะ กินก่อนน้า แม่จ๋าทำหมูปิ้งเอง อร่อยมาก นุ้งชอบกินที่สุดในโลก” หนูน้อยพูดด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”
ฟรานซิสโกหยิบหมูปิ้งกิน ก็พบว่ามันรสชาติของมันดีเยี่ยมอย่างที่พลอยสวยบอก เป็นหมูปิ้งที่เป็นมิตรต่อสุขภาพของเด็ก ไม่ได้เน้นเครื่องปรุงมากมาย
“คุณลุง กินข้าวเหนียวด้วยซี กินแต่หมูปิ้ง เดี๋ยวไม่อิ่มน้า” หนูน้อยหยิบข้าวเหนียวปั้นเล็กๆ ที่คุณแม่ปั้นให้เป็นคำๆ เรียงใส่กล่อง ป้อนให้ฟรานซิสโก
ฟรานซิสโกกินข้าวเหนียวหมูปิ้งอย่างอร่อย กินไป น้ำตาก็ซึมไป
พลอยสอยดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้ฟรานซิสโก
“ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ฝีมือแม่จ๋าอร่อยจนคุณลุงน้ำตาไหลเลย”
ฟรานซิสโกพยักหน้าทั้งน้ำตา อยากกอด อยากหอมแก้มลูกสาว แต่กลัวเหลือเกินว่าหนูน้อยจะตกใจ เพราะยังไม่สนิทและคุ้นเคยกับเขา
พรสวรรค์มองคุณพ่อกับคุณลูก แล้วน้ำตาก็พรากลงมาจากดวงตาคู่งาม ความลับเรื่องลูก ก็ไม่ใช่ความลับอีกต่อไป เรื่องที่ปกปิดไว้ ก็ถูกเปิดเผยออกมา
@@@@@
‘เล่ห์ลวงรักคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว’ เป็นลิขสิทธิ์ของศรัณภัสร์แต่เพียงผู้เดียว ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองกฎหมายลิขสิทธิ์ปี 2558 ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำหรือแก้ไขส่วนหนึ่งส่วนใดหรือเนื้อเรื่องทั้งหมดของนิยายเรื่องนี้โดยเด็ดขาด ไม่ว่าในรูปแบบใดๆ หรือวิธีการใดๆ ทางอิเล็กทรอนิกส์ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ หากผู้ใดฝ่าฝืน จะต้องได้รับโทษตามพระราชบัญญัติที่ระบุไว้ และจ่ายค่าเสียหายตามแต่เจ้าของผลงานจะกำหนด
สถานะการอัพ : จะพยายามอัพทุกวันนะคะ ^_^
เริ่มเผยแพร่เนื้อหานิยายเรื่องนี้ที่เว็บไซต์ tunwalai.com วันที่ 5 สิงหาคม 2566
Guest
