“นายไม่เหนื่อยบ้างเหรอที่ต้องเอาแต่ใช้ชีวิตหลบซ่อน หนีความผิดที่ตัวเองก่ออยู่ไปเรื่อย ๆ แบบนี้”
“มันคงไม่เท่ากับตอนที่ต้องเถียงกับคุณหรอกน่า”
“เวลาแบบนี้ยังมีอารมณ์ขันอีกนะ เชื่อเขาเลย ....แต่บอกตามตรงว่าฉันเหนื่อย”
“แล้วทำไมพวกเราถึงไม่หนีจากมันไปล่ะ ไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา”
“รู้มั้ยเกรย์ สิ่งที่เราเป็นอยู่มันไม่ได้มีเส้นทางแสนสงบแบบนั้นหรอก ลูกปืนที่นายยิงออกไปเพื่อจบชีวิตคนที่ตามล่าเราหรือที่ถูกฝังลงบนหัวของตัวนายเองต่างหากล่ะ คือสิ่งที่จะพาเราออกไปจากจุดนี้”
“อย่างน้อยตอนนี้ผมก็มีคุณ”
“นั่นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาเลยเด็กน้อย”
“ผมพูดจริงนะเรย์ จนกว่าจะถึงวันที่พวกเราได้เป็นอิสระ คุณห้ามทิ้งผมไปไหนนะ”
..........
Warning!!!
นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากจิตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ เหตุการณ์ตามหลักฐานหรือช่วงเวลาแห่งความเป็นจริงแต่อย่างใด ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงและโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เราไม่สนับสนุนให้เกิดการลอกเลียนแบบหรือทำตามในส่วนเนื้อหาที่ไม่ดีของนิยายเรื่องนี้นะคับ
..........
Guest
