ฟ้าเคียงทะเล

ผมใช้มือประครองแก้มเนียนนั้น และค่อยๆใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาที่ยังชื้นอยู่ตรงแก้ม มือไม่รักดีของผมมันดันอยากสัมผัสมากกว่านั้น ผมจึงเลื่อนมือจากแก้มเนียนมาเกลี่ยตรงริมฝีปากล่างอย่างช้าๆ  

จนผมเผลอกลืนน้ำลายลงคอ ริมฝีปากสีชมพู ที่ดูสุภาพดี ดูชุ่มชื้น เพราะเจ้าของคงดูแลอย่างดี ปากเล็กนั้นเหมือนกลีบกุหลาบบางที่น่าถนุถนอม อยากจะลองสัมผัสริมฝีปากนั้นดูสักครั้ง ว่าจะหวานเหมือนใบหน้าเจ้าของรึป่าว  

ผมก็ค่อยๆโน้มหน้าลงไปช้าๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย คุณทะเลค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับเอียงหน้ารับสัมผัสจากผม ริมฝีปากเราแตะกันเบาๆ 

ความนุ่มนิ่มของริมฝีปากสีชมพู ทำให้ผมละโมบอยากได้มากกว่าแค่การแตะสัมผัสกัน ผมจึงกดย้ำเพิ่มน้ำหนักเป็นเชิงขออนุญาติคุณทะเล ว่ามากกว่านี้ได้มั้ย