ฟองเบียร์
ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบใครได้เพียงเจอหน้าครั้งแรกหรอกแต่ตั้งแต่เจอเขาเธอก็ตั้งปณิธานไว้ว่าต้องได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นแฟนให้ได้!
“ความคิดถึงมันรุนแรงมากนะเผื่อพี่เขตไม่รู้ มันฆ่าคนมานักต่อนักแล้วนะคะ” ฟองเบียร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงงอแง
“ผมไม่เคยได้ยินว่ามีใครตายเพราะความคิดถึงสักที”
เขตคาม
ชีวิตนี้ก็ตลก ตอนนั้นเอาแต่พยายามทั้งหลบทั้งเมินไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ตอนนี้กลับอยากให้เธอมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆตัวตลอดเวลา
“ขอบคุณที่ช่วยนะคะ แต่คุณออกไปได้แล้วค่ะ ฟองจะปิดรั้วแล้ว” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินสรรพนามไม่เข้าหูอีกครั้ง
‘คุณอีกแล้ว...’
“เคยบอกให้เรียกกันแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่” น้ำเสียงขุ่นๆ พูดอย่างไม่ชอบใจ ไม่สนใจประโยคไล่ของเจ้าของบ้านเลยแม้แต่น้อย
“ไม่ต้องบอกก็จะเรียกค่ะ เราไม่สนิทกันจะให้เรียกอะไรล่ะคะ”
คนหนึ่งตามจีบ คนหนึ่งก็พยายามหนี แต่เวลาผ่านไปจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ใน "กว่ารักจะบันดาล" ได้เลยค่า ^^
*********
E-book วางขายแล้วที่ Meb ค่าาา
************
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2558
ห้ามไม่ให้คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่
โดยไม่ได้รับอนุญาต
Guest
