ใช้ชีวิตเป็นจอมมารมาร่วมพันปีในที่สุดก็ถึงคราวเกษียณแบบคนอื่นเขาซักที แต่เพราะดันชิงหมดอายุขัยไปโดยที่ไม่มีทายาท จึงโดนพวกขุนนางมารทั้งหลายรวมหัวกันทำพิธีปลุกผีให้กลับมาทำหน้าที่ต่อ จอมมารที่หลงดีใจว่าจะได้พักผ่อนอย่างสงบจึงได้ตื่นมาอีกทีในร่างแมวเหมียวที่พึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่วัน จากผู้ที่อยู่สูงสุดกลับพลิกผันกลายเป็นเจ้าสิ่งมีชีวิตขนฟูตัวเล็กจ้อยที่ดูบอบบางไปซะอย่างนั้นนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับข้ากันเนี่ย!!!
ลำพังแค่เอาตัวให้รอดยังเหนื่อยดันใจอ่อนขี้สงสารไปเก็บเจ้าผู้กล้ากำพร้านั่นมาเลี้ยงให้เป็นภาระอีก ว้อยยยย !!!!ข้าแค่อยากพักทำไมมันช่างยากเย็นนัก!!!!!
"ข้าบอกว่าให้เจ้ารออยู่ตรงนี้จะตามข้ามาทำไม"
"อันนั้นมันกินไม่ได้นะคายออกมาเดี๋ยวนี้"
"ไอ้ลูกหมา ใครอนุญาตให้มาลูบหัวข้าผู้สูงส่งคนนี้กัน เอามือออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ก้อน ๆ จับหน่อย นุ่มนิ่ม "
"ก้อน ๆ กอดหน่อย หนาวววว"
"ก้อนบ้านเจ้าสิ ไนเจลว้อย ข้าชื่อไนเจล"
______________________________________
สวัสดีค่ะแอบแวะมาแปะเรื่องไว้ เรื่องนี้ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นแนวน่ารักๆ ใสๆ อาจจะไม่มีnc นะคะ แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอฝากท่านจอมแมวกับผู้กล้าตะน้อยไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ ร้ากกก~
Guest
