เงาจันทราประจิม

คำโปรย... 

💜

“หากเจ้ายอมเป็นของข้า ต่อให้ดาวหรือว่าเดือนข้าก็จะหามาให้เจ้าได้” 

“ถ้าหากว่าหม่อมฉันไม่อยากได้ทั้งดาวและเดือนเล่า?” 

“แล้วเจ้าอยากได้อะไร”

“หากหม่อมฉันอยาก...อยากขี่มังกรเล่าเพคะ” นางหันมายิ้มให้เขาอยากหยกเย้า มังกรที่ไหนเขาจะหามาให้นางขี่ได้เล่า

รอยยิ้มแสนยิ้มแสนยั่วผุดขึ้นบนใบหน้า...เขาไม่รอช้ารีบยกนางขึ้นทาบทับบนตัวทันที

“เดี๋ยวสิ...ท่านทำอะไร”

“ไปขี่ลูกมังกร...ของข้าไปก่อนได้หรือไม่เล่า”

แนะนำเรื่อง  

💓 

         เหลียงเอ้อหลาง ลอบมองสตรีที่เพิ่งรับมาในฐานะนางบำเรออุ่นเตียง ภายใต้อาภรณ์สีกลีบบัวเนื้อบางเบาที่นิยมใช้สำหรับสตรีในหอนางโลม เขาให้คนเอามาให้นางใส่ยามต้องเข้ามาปรนนิบัติรับใช้ในตำหนักหนานฟง แห่งเขตแดนประจิม  

         แม้นางเป็นเพียงสตรีวัยแรกแย้มแต่ทว่ายามอยู่ในชุดที่แทบจะเปลือยเปล่าเช่นนี้ ทำให้อารมณ์กายของบุรุษวัยฉกรรจ์ลุกโซนดังไฟ  

         ลู่เยว่อิง คือบุตรสาวของขุนนางที่จงรักภักดีแต่ถูกใส่ความต้องโดนเนรเทศไปอยู่ชายแดน แม้ว่าเรื่องราวยังไม่กระจ่างชัด แต่เขาให้คำมั่นจะดูแลนางให้ดีตามที่รับปากไว้ เช่นนั้นที่ปลอดภัยหนึ่งเดียวที่นางจะรอดชีวิตจากคนที่คิดปองร้ายได้ คือ ห้องบรรทมในตำหนักประจิม เพียงเท่านั้น