ฉันพึ่งจะมารับรู้ว่ายิ่งเติบโตขึ้นฉันยิ่งอยากมีชีวิตที่จะอยู่บนโลกที่มีแต่ความโสมมนี้น้อยลง ฉันน่ะพยายามอย่างมากเลยล่ะที่จะมองโลกที่โสมมนี้ให้ดีขึ้นในทุกๆวันเพื่อให้ตัวเองมีความสุขเพื่ออยู่บนโลกแห่งความโสมมนี้ผ่านพ้นไปได้ในแต่ละวัน แต่สิ่งที่ฉันนั้นเจอในแต่ละวันนี่สิ แม่งโครตบั่นทอนการอยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้สุดๆไปเลย หนึ่งในนั้นคือคนรอบตัวที่ฉันไม่สามารถรู้เลยว่า นั่นน่ะเหรอ ใช่หรือเปล่า ใช่พื้นที่ปลอดภัยของฉันหรือเปล่า แต่ก็นะฉันก็พยายามแล้ว พยายามคิดบวกที่สุดเพื่อจะอยู่บนโลกโสมมนี้
แต่คุณเชื่อไหมล่ะว่าเราทุกคนนั้นล้วนมีใบหน้าในการแสดงออกให้แต่ละคนเห็นแตกต่างกัน
1 ใบหน้าที่แสดงออกเมื่อเข้าสู่สังคม เป็นใบหน้าที่ใช้ปกป้องตัวเองเสมอเมื่อเข้าสังคมที่ตัวฉันเองนั้นรู้ดีว่ามันเน่าเฟะแค่ไหน
2 ใบหน้าที่แสดงออกเมื่ออยู่กับคนรอบตัวที่นับว่าสนิทหรือแม้กระทั่งคนในครอบครัว เป็นใบหน้าที่ใช้แสดงออกเพื่อความสบายใจของคนรอบข้างว่าเราไม่เป็นไร เราโอเคหรือแม้กระทั่ง แม้แต่ตัวเราเองที่รู้ดีที่สุดแต่เราพูดออกไปไม่ได้กับคนรอบตัวที่เราคิดว่าพอที่จะไว้ใจ
3 ใบหน้าที่แสดงออกกับตัวเราและมีแค่ตัวเราเองที่รู้จักมันดีที่สุดไม่ว่าจะสุขแค่ไหน และทุกข์ที่สุดถึงขีดจำกัดเมื่อไหร่ มีแค่ตัวเรา ตัวเราเท่านั้นที่เห็นมันไม่มีใครสามารถเห็นมันได้นอกจากตัวเรา นี่แหละคือเกราะป้องกันที่เราไว้ให้กำลังใจตัวเองในแต่ละวัน
เค้าบอกว่าเงินซื้อความสุขไม่ได้ แต่พวกคุณรู้ไหมฉันที่เกิดมาจากครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยแต่ก็ไม่ถึงกับยากจนนั้นเงินมันสามารถซื้อความสุขให้ฉันได้ ฉันจึงต้องพยายาม พยามทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากความลำบากนี่สักทีเพื่อให้ครอบครัวสบาย
และคุณเชื่อไหมคำที่กรอกหูฉันมาตั้งแต่เด็กๆจากญาติสนิทหรือญาติห่างๆต่างล้วนบอกกับฉันว่า "เรียนจบทำงานมีเงินแล้วกลับมาดูแลพ่อแม่ด้วยนะ" และคำที่ตามมา "นี่แหละคนที่จะเลี้ยงดูชั้นตอนแก่" 555555 คำปรามาศจากญาติๆนี่มันอะไรกัน นี่มันอะไรกันทำไมต้องมาตั้งความหวังกับฉันทั้งที่ฉันยังเรียนไม่จบที่แค่เรื่องเรียนฉันก็ปวดหัวมากนะแล้วทุกเทอมฉันก็คอยภาวนาให้แต่ละเทอมผ่านพ้นไปสักที
"ทำไมพวกผู้ใหญ่ต้องชอบเอาเรื่องบุญคุณมาอ้าง..."
________________________________________________________
สวัสดีค่ะขอเปิดเรื่องใหม่ไว้ก่อนนะคะ เรื่องนี้ออกจะเป็นแนวดราม่าหน่อยๆ สำหรับคนที่มีจิตใจอ่อนไหวหรือรับวาจารุนแรงไม่ได้ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
#ฝากเรื่อง ดับฝัน ไว้ในอ้อมกอดของนักอ่านที่เข้ามาอ่านด้วยนะ
รอติดตาม...
เรื่องนี้มีไม่กี่ตอนค่ะ เพราะไม่ค่อยชอบดราม่าแต่รู้สึกช่วงนี้อารมณ์มันจอยๆเศร้าก็เลยคิดพล็อตออกเลยเอามาเขียน ฝากไว้ในอ้อมอกกันด้วยน๊าาาา
Guest
