ไทยพีเรียดตามสไตล์ผู้แต่ง
เรื่องสั้น!!
บัณฑิต (เสือเข้ม) Xเจ้าจันทร์ (คุณจันทร์)
“เหตุใดท่านไม่รีบมากอดข้าเล่า...”
“เจ้าอยากพบหน้าข้ากระนั้นเชียวหรือเจ้าจันทร์?”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างต้องการคำตอบจากคนตัวเล็กที่ยังคงนั่งฉีกยิ้มหวานหยดย้อย
ไม่! ไม่เลยสักนิด!
“ย่อมแน่นอนอยู่แล้ว สามีกลับบ้านกลับเรือนทั้งทีไยข้าจักไม่อยากพบหน้าท่านเล่า”
“ข้านึกว่าเจ้าไม่อยากพบเพราะกลัวความผิดเสียอีก”
บัณฑิตเอ่ยพูดยิ้ม ๆ แสร้งใจเย็นทำใจดีเข้าใส่จนภรรยาตัวน้อยหน้าถอดสี พอเห็นว่าตนดิ้นไม่หลุดก็โผเข้ากอดเขาอย่างออดอ้อนแก้มนวลเนียนถูไถไปมากับอกแกร่งอย่างน่ารักน่าชัง
เจ้าจันทร์น่ารักมากเพียงใดสามีเยี่ยงข้าย่อมรู้ดี แต่หากครั้งนี้เขาปล่อยเจ้าตัวดีไปไมได้จริง ๆ
“พี่เข้มจ๋า”
“ข้าจักไม่ใจอ่อนกับเจ้า”
“หงึ!”
“พูดความผิดของตัวเจ้าเองให้ข้าฟังซิเมียข้า”
“ข้า...”
“ข้ามิได้ใจดีหรอกหนาเจ้าจันทร์”
“ขะ...ข้า ข้าบอกแล้ว ข้าจักบอกคุณพี่แล้ว”
ชายหนุ่มเจ้าของเรือนนิ่งเงียบรอฟังคำบอกเล่าจากคนตัวเล็กที่ทำใจดีสู้เสือ เสือตัวโตอย่างเสือเข้มผู้เป็นสามี
“คือว่าข้า...ข้า..ข้าหนีออกไปเที่ยวเล่นคนเดียว ละ..แล้ว”
“แล้วอย่างไร?”
“แล้วข้าก็ได้รับบาดแผลกลับคืนมา”
เจ้าจันทร์เงยใบหน้าขึ้นสบดวงตาคมดั่งมีดพยายามออดอ้อนทางสายตาหวังให้สามีผู้นี้ยอมใจเย็นลงบ้าง
“ข้าอยากจับเจ้ามาเฆี่ยนตีเสียให้หลาบจำนัก”
“ที่คุณพี่รีบกลับมาเพียงเพราะอยากมาดุมาเฆี่ยนตีข้าหรอกหรือ คุณพี่ท่านใจร้ายนักบัณฑิต”
โอ้โหเล่นเอ่ยชื่อนามจริงของข้าซะเสียงห้วนขนาดนี้เชียวหรือเมียข้า
“เจ้าช่างดื้อและซุกซนไปทั่วเช่นนี้จะให้ข้าใจดีได้เยี่ยงไรหื้ม? แล้วอีกอย่าง ที่ข้ารีบกลับมาทันทีที่รู้ข่าวเพราะข้าห่วงเจ้าพึ่งจักหายเจ็บป่วยกลับใจกล้าบ้าบิ่นไปปีนต้นมะพร้าว นี่หรือศรีภรรยาของท่านเจ้าคุณแห่งคลุ้งน้ำเหนือ ข้านึกว่าแต่งเมียกับกลับลูกชายเสียอีก”
“ท่านบัณฑิต!!”
คำเตือน
เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด เป็นเพียงเรื่องที่จินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีเนื้อหาดราม่ามีเพียงเนื้อวัวเป็นคำ ๆ ฟิลกู๊ดล้วน ๆ
โปรดใช้วิจราณญาณในการอ่าน
ติดตามทวงนิยายได้ที่
TIKTOK : pg.mochou07
(โมโม่โฉ่ว)
ผู้ปราศจากความเศร้า
มาจากรีดอะไรท์เด้อพี่น้อง นามปากกา โมโม่โฉ่ว ฝากไปติดตามกันได้เด้อไรท์เตอร์ผู้โด่ดเดี่ยว