ผู้หญิงของสามภพ (มีอีบุ๊ค)

ผมกำลังยืนมองเด็กสาวที่ทำเป็นใจกล้าเอาแก้วเหล้าไปยื่นให้ผมหน้าเวทีที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่บนม้านั่ง อันที่จริงที่ผมไม่ยอมรับแก้วเธอตั้งแต่แรกเพราะอยากจะแกล้งเธอเท่านั้นแหละ แต่แค่เห็นหน้าเธอเฟลแล้วเดินไหล่ตกหันหลังกลับไปก็ทำใจผมมันหล่นวูบจนลืมตัวกระโดดลงจากเวทีไปหาเธอโดยอัตโนมัติเฉยเลย 

ผมหย่อนร่างลงนั่งข้าง ๆศีรษะเธอ มือหนาลูบเส้นผมที่กำลังถูกลมพัดปลิวไสวให้เข้าที่เข้าทางพลางจ้องมองร่างขาวที่วันนี้แต่งตัวเป็นเด็กเที่ยวอย่างเต็มยศ เปลือกตาโตที่กำลังหลับพริ้มค่อย ๆ ลืมขึ้นราวกับรับรู้ถึงการมาของผม  

“เมาอีกแล้ว” 

ผมเอ่ยแซวร่างน้อยที่กำลังจัดแจงลุกขึ้นนั่งอย่างเซ ๆ  

“พี่สามภพมาตั้งแต่เมื่อไรคะ” 

ดวงตาคู่สวยหลบสายตาไม่ยอมมองหน้าผม อะไรกันแล้วเด็กสาวที่ใจกล้าเมื่อกี้หายไปไหนซะแล้ว 

“มองหน้าพี่สิ นี่เราใช่คนเดียวกันกับที่ยื่นแก้วเหล้าให้พี่เมื่อกี้หรือเปล่านะ” 

ยิ่งผมเห็นเธอเขินผมก็ยิ่งแซว ท่าทางของเธอมันดูน่ารักจนผมอดแกล้งไม่ได้เลยจริง ๆ  

“พี่ชอบนะ....” 

“คะ?” 

“เอ่อ...ก็...การบ้านที่เราส่งเมื่อบ่ายนี้ไง เห็นมีตลับยาพี่ด้วย” 

ผมรีบพูดกลบเกลื่อน  

“อ๋อค่ะ...ณาราก็ชอบ...” 

“ชอบการบ้านพี่เหรอ” 

“ชอบพี่...”